Przesilenie letnie - wszystko co musisz o nim wiedzieć!

Przesilenie Letnie to mój ulubiony czas w roku. To moment, w którym Słońce osiąga najwyższy punkt na niebie, co oznacza najdłuższy dzień i najkrótszą noc w roku. Występuje zazwyczaj 21 czerwca na półkuli północnej. To astronomiczne wydarzenie ma głębokie znaczenie w wielu kulturach na całym świecie, zarówno współczesnych, jak i historycznych. Przesilenie letnie jest obchodzone na różne sposoby, często związane z kultami słońca, płodności i obfitości.

Przesilenie Letnie w Europie:

Już sama Europa jest bardzo zróżnicowana pod kątem świętowania tego magicznego czasu. 

Litha (Wicca)

Litha (chociaż podobno nie końca taka nazwa jest używana) obchodzona jest 21 czerwca przez wyznawców Wicca. To święto poświęcone słońcu i jego życiodajnej energii. Wiccanie celebrują obfitość natury poprzez ogniska, tańce i śpiewy. Rytuały często obejmują dekorowanie ołtarzy kwiatami i ziołami oraz składanie ofiar duchom natury. Litha jest czasem radości i wdzięczności za dary ziemi.

Więcej o Litha oraz o Wicca -> https://www.wicca.pl/kolo-roku/

Alban Hefin (Druidyzm)

Alban Hefin jest celtyckim świętem na cześć słońca, obchodzonym przez współczesnych druidów. Święto to celebruje moment, kiedy dzień jest najdłuższy, a noc najkrótsza. Druidzi zbierają się na świętych miejscach, takich jak kamienne kręgi, aby odprawiać rytuały i modlitwy. W centrum obchodów jest ognisko, symbolizujące słońce i jego moc. Alban Hefin to czas refleksji nad cyklami natury i ich wpływem na życie ludzkie.

Więcej o tym święcie i o druidyźmie znajdziecie tutaj -> https://www.druidyzm.pl/?page_id=586

Noc Świętojańska (Europa)

Noc Świętojańska jest obchodzona głównie w Skandynawii i innych częściach Europy z ogniskami i tańcami. Tradycja ta sięga dawnych czasów, kiedy ogień miał chronić przed złymi duchami i przynosić dobre plony. Ludzie zbierają się na polanach i plażach, aby wspólnie śpiewać, tańczyć i bawić się do białego rana. Wiele osób skacze przez ogniska, wierząc, że przynosi to szczęście i zdrowie. Święto to jest także okazją do spędzenia czasu z rodziną i przyjaciółmi na świeżym powietrzu.

Dzień Świętego Jana (Chrześcijaństwo)

Dzień Świętego Jana jest chrześcijańskim świętem narodzin św. Jana Chrzciciela, obchodzonym 24 czerwca. W wielu krajach europejskich święto to zawiera elementy tradycji pogańskich, takich jak ogniska i festyny. W Hiszpanii i Portugalii noc ta jest znana jako Noche de San Juan i obejmuje rytuały związane z ogniem i wodą. W niektórych regionach praktykowane są procesje i modlitwy, mające na celu uczczenie świętego Jana. To święto łączy duchowe refleksje z radosnym świętowaniem.

Więcej na ten temat znajdziecie -> Muzeum Narodowe w Kielcach (mnki.pl)

Noc Kupały (Słowiańskie)

Noc Kupały, słowiańskie święto miłości i płodności, obchodzone jest z ogniskami i kąpielami w rzekach. To święto jest dedykowane życiodajnym siłom natury oraz magii wody i ognia. Ludzie skaczą przez ogniska oraz odbywają rytualne kąpiele wodne, wierząc, że przynosi to oczyszczenie i ochronę przed złymi mocami. W wielu miejscach urządzane są poszukiwania kwiatu paproci, który według legendy przynosi szczęście. Noc Kupały jest także okazją do wróżb i zabaw miłosnych.

Więcej o tym święcie i o rodzimowierstwie słowiańskim znajdziecie tutaj: https://www.facebook.com/RodzimyKosciolPolski oraz https://rkp.org.pl/swieta

Mniej znane:

Feill-Sheathain (Szkocja)

Feill-Sheathain to szkockie święto związane z przesileniem letnim, celebrujące najdłuższy dzień w roku. Tradycyjnie w różnych częściach Szkocji odbywają się festyny, tańce i ogniska. Ludzie zbierają się na wzgórzach i plażach, aby śpiewać i bawić się do białego rana. W wielu regionach praktykowane są także wróżby i rytuały związane z płodnością ziemi. Święto to ma na celu uczczenie mocy natury i słońca oraz integrację społeczności lokalnych.

Juhannus (Finlandia)

Juhannus to fińskie święto Nocy Świętojańskiej, obchodzone z saunami i ogniskami. Ludzie wyjeżdżają na letnie chatki nad jeziorami, gdzie spędzają czas na świeżym powietrzu, kąpią się i grillują. Tradycyjnie palone są ogniska, które mają chronić przed złymi duchami i przynieść szczęście. Wiele osób uczestniczy w kąpielach w saunach, które są integralną częścią fińskiej kultury. Juhannus jest także okazją do spotkań rodzinnych i przyjacielskich.

Sankthans (Norwegia)

Sankthans to norweskie święto Nocy Świętojańskiej, obchodzone z ogniskami i festynami. Tradycja ta sięga czasów pogańskich, kiedy to ogień miał chronić przed złymi duchami i zapewniać dobre plony. Współcześnie ludzie zbierają się na plażach i polanach, aby wspólnie śpiewać, tańczyć i bawić się. W wielu miejscach odbywają się także lokalne festyny z muzyką na żywo i lokalnymi potrawami. Sankthans jest czasem radości i wspólnego świętowania.

Līgo (Łotwa)

Līgo to łotewskie święto przesilenia letniego, obchodzone z ogniskami, śpiewami i tańcami. Tradycja ta ma na celu uczczenie mocy słońca i natury. Ludzie zbierają się na wsiach, aby śpiewać tradycyjne pieśni, tańczyć i bawić się do białego rana. Ogniska są symbolem oczyszczenia i ochrony przed złymi duchami. Līgo jest czasem radości i wspólnego świętowania.

Jāņi (Łotwa)

Jāņi to inna nazwa łotewskiego święta przesilenia letniego, znanego również jako Līgo. Obchody obejmują podobne tradycje, takie jak ogniska, śpiewy i tańce. Ludzie zbierają się na wsiach i polanach, aby wspólnie świętować najdłuższy dzień w roku. Wiele osób przygotowuje tradycyjne potrawy i napoje, takie jak piwo i sery. Jāņi jest czasem radości i wdzięczności za dary natury.

Solstitium (Starożytny Rzym)

Solstitium to rzymskie święto przesilenia letniego, obchodzone na cześć słońca i bogów rolnictwa. W czasie tego święta składano ofiary z owoców i zwierząt, aby zapewnić obfite plony. Rzymianie organizowali festyny i zabawy na świeżym powietrzu, celebrując najdłuższy dzień w roku. Solstitium było czasem radości i wdzięczności za dary natury. Święto to miało również aspekty religijne, związane z kultem bogów solarnych.

Sankthans Aften (Dania)

Sankthans Aften to duńskie święto Nocy Świętojańskiej, obchodzone z ogniskami i festynami. Ludzie gromadzą się na plażach i w parkach, aby wspólnie świętować najdłuższy dzień w roku. Ogniska są symbolem oczyszczenia i ochrony przed złymi duchami. Wiele osób bierze udział w tradycyjnych tańcach i śpiewach, ciesząc się ciepłem letniego wieczoru. Sankthans Aften jest czasem radości i wspólnego świętowania. 

Poza Europą:

Li (Chiny)

Li to tradycyjne chińskie święto przesilenia letniego, obchodzone od tysięcy lat. W tym dniu Chińczycy oddają hołd przodkom i duchom natury, składając ofiary i modlitwy. Wiele osób odwiedza świątynie, aby prosić o błogosławieństwo i pomyślność. Li jest także okazją do spotkań rodzinnych i wspólnego biesiadowania. Tradycje te mają na celu zachowanie równowagi między człowiekiem a naturą.

Tiregan (Persja)

Tiregan to perskie święto na cześć boga Tishtrya, obchodzone w dniu przesilenia letniego. W tradycji perskiej Tiregan jest czasem modlitw o deszcz i urodzaj. Ludzie składają ofiary z owoców i kwiatów, aby uczcić boga i prosić o jego błogosławieństwo. Współcześnie święto to jest okazją do spotkań rodzinnych i wspólnego biesiadowania. Tiregan łączy elementy religijne z tradycjami agrarnymi.

Święto Tammuza (Mezopotamia)

Święto Tammuza to starożytne święto na cześć boga Tammuza, obchodzone w Mezopotamii. Tammuz był bogiem roślinności i płodności, a jego śmierć i odrodzenie symbolizowały cykle natury. W czasie święta składano ofiary z roślin i zwierząt, a także organizowano procesje i rytuały. Święto to miało na celu zapewnienie urodzaju i pomyślności na nadchodzący rok. Obchody łączyły elementy religijne z agrarnymi.

Inti Raymi (Inkowie)

Inti Raymi to inkaskie święto na cześć boga słońca Inti, obchodzone w Peru 24 czerwca. To jedno z najważniejszych świąt w kulturze Inków, mające na celu uczczenie i dziękczynienie za ciepło i światło słońca. W Cuzco, dawnej stolicy Imperium Inków, odbywają się rekonstrukcje rytuałów, tańce i ofiary. Centralnym punktem obchodów jest Plaza de Armas, gdzie gromadzą się mieszkańcy i turyści, aby uczestniczyć w uroczystościach. Inti Raymi jest także okazją do pokazania bogactwa kulturowego i tradycji andyjskich.

Podsumowanie

Przesilenie Letnie, przypadające na 21 czerwca na półkuli północnej, jest ważnym momentem w wielu kulturach na całym świecie. W Europie świętowane jest na różne sposoby – od pogańskich tradycji Wicca i druidyzmu, przez chrześcijańskie obchody Dnia Świętego Jana, po słowiańską Noc Kupały. Rytuały często obejmują ogniska, tańce i śpiewy, symbolizując obfitość i płodność natury. Nawet poza Europą, w takich miejscach jak Peru (Inti Raymi) czy Chiny (Li), przesilenie letnie jest czasem świąt poświęconych słońcu.

Na półkuli południowej przesilenie letnie przypada na 21 grudnia, kiedy to kraje takie jak Australia, Nowa Zelandia i południowa część Ameryki Południowej obchodzą najdłuższy dzień w roku. Podobnie jak na półkuli północnej, jest to czas radości i świętowania, choć tradycje mogą się różnić ze względu na różnice kulturowe i klimatyczne.

Świętowanie przesilenia letniego łączy ludzi na całym świecie, podkreślając ich związki z naturą i jej cyklami, niezależnie od półkuli, na której się znajdują.

Czytaj więcej »

Kora i Koło Roku - recenzja książki

,,Kora i koło roku” to najlepsza książka dla dzieci i dorosłych o tym jak działa cały świat w zgodzie z naturą. Pokazuje nam różne pory roku i święta celebrowane przez czarownice i pogan. 

Autorką książki jest Mira Daga. Jak pisze o sobie na swojej stronie Biała Wiedźma: ,,Moja własna podróż zaczęła się od Czarownictwa; tradycyjnej Wicca i brytyjskiego kowenu, do którego zostałam inicjowana 13 lat temu. Kilka lat później przyszła Tantra, pomagając mi zrozumieć swoją wartość, doświadczyć jedności z Boskością oraz znaleźć odwagę, by być w pełni sobą i odszukać swoją własną drogę. Od tamtego czasu — poszukując i odnajdując — podążam równolegle obiema ścieżkami, które idealnie się przeplatają i uzupełniają."

Jako że jestem jeszcze młoda i nie mam dzieci, to książkę czytałam z moją 7-letnią siostrą cioteczną. Rozdziały w książce są dość krótkie, więc mały odbiorca nie nudzi się zbyt szybko. Niestety przez rozpowszechnienie wśród dzieci internetu powoduje u nich problemy z dłuższym skupieniem się, jednak moja siostra była zaciekawiona każdym rozdziałem i tylko dopytywała kiedy czytamy dalej. Udało nam się nawet przeczytać wspólnie kilka rozdziałów po kolei za jednym razem bez przerw!

Książka uczy nie tylko o tym jak czarownice świętują swoje sabaty, ale także wyjaśnia cały ich sens powiązany z naturą, a momentami odnosi się do kultury chrześcijańskiej, wspominając, że inni bohaterowi książki celebrują dane dni w inny sposób. Opowieść pokazuje także jak poradzić sobie ze stratą, co jest zazwyczaj ciężkie do wytłumaczenia przez rodziców, gdy dziecko pyta, gdzie podział się ich chomik. W lekturze główna bohaterka — Kora, traci swojego ukochanego psa. 

Dodatkowym plusem jest to, że cała książka urozmaicona jest pięknymi ilustracjami autorstwa Ewy Popławskiej, która posiada tytuł magistra sztuki i od 5 lat zajmuje się projektowaniem graficznym.

Podsumowując, książka jest świetnie napisana, dotrze i do dzieci i do dorosłych. Ilustracje zachwycają na każdym kroku. Warto kupić ją nawet jeśli nie macie jeszcze dzieci lub sprezentować komuś, kto interesuje się czarostwem i posiada lub będzie miał w domu małe wiedźmy i magów. 

Książka została wydana przez Wydawnictwo Świetlik to najmłodsze dziecko Grupy Wydawnictwa Kobiecego. Swoje książki dedykuje czytelnikom w czterech grupach wiekowych: 0-2, 3-5, 6-8, 9-12.

Lećcie ją kupować! A ja nie mogę się doczekać, aż będzie powstawać coraz więcej książek dla dzieci o czarownicach od tej dobrej strony. Bo jak pewnie część z Was pamięta, w książkach, które nam czytano, zawsze Czarownica to była ta zła. A w rzeczywistości jest kompletnie inaczej. Wiedźmy to bardzo miłe osoby. Zgadzacie się? Co wy myślicie o tej książce? Dla mnie to pozycja 10/10 :D 

Czytaj więcej »

Ostara - równonoc wiosenna

 Wiosna to czas radości. Słońce coraz częściej, dumnie pokazuje się na niebie, ptaki śpiewają swoje ulubione piosenki, a drzewa skromnie zaczynają wypuszczać pierwsze listki i pąki kwiatów. W końcu możemy cieszyć się trumfem światła nad mrokami zimy i przygotować się na nadejście nowego życia. Tak właśnie poganie witają równonoc wiosenną, czyli Ostarę.

Ostara- czyli co świętują czarownice

Święto Ostara, nazywane także małym sabatem, przypada między 20, a 23 Marca kiedy to dzień zrównuje się z nocą i Słońce wschodzi w znak zodiakalnego Barana. Oznacza to początek kalendarzowej Wiosny na półkuli północnej.  Jednak nie wystarczy znać dokładnej astronomicznej daty nadejścia sabatu. Znacznie ważniejszym od tego jest wpuszczenie radości do swojego życia wraz z pierwszymi wiosennymi kwiatami i ciepłym wiatrem, który otula naszą twarz. Świętowanie tak naprawdę zaczyna się już w naszym sercu, kiedy w powietrzu wyraźne czuć oznaki zmieniającej się pory roku. Celebrujemy wtedy nowe początki, równość, nowe życie, przebudzenie się po długim letargu, odrodzenie światła, harmonię i nastanie miłości. 

Nazwa sabatu pochodzi od Bogini Eostre, której imię jest utożsamiany również z Boginią Ishtar, Astarte, a nawet egipską Izydą. Bogini Eostre jest bóstwem wiosennym o talentach zapewniających płodność, odrodzenie i dających nowe życie. Dlatego to idealny moment na uporządkowanie swojego życia materialnego oraz duchowego i wprowadzenie do niego nowych projektów, kreatywnych planów oraz zasiewanie innych metaforycznych ziaren, których owoce zbierzemy podczas jesiennego sabatu Mabon. 

Samo imię Bogini okazało się dać swój początek chrześcijańskim nazwą celebracji z okazji Wielkanocy jak na przykład angielskie święto Easter. 

Eostre jednak to nie jedyna Bogini, której poganie i czarownice oddają hołd podczas wiosennych obrzędów. Świętując, możemy się zwrócić z prośbą o pomyślność do wszystkich Bogów, którzy są związani z przewodnim motywem święta jak, chociażby grecka Bogini miłości Afrodyta, nordycki Bóg przyrody i piorunów Thor, egipski Bóg słońca Ra, hinduski Bóg miłości Kama lub egipska Bogini płodności Heket. 

Punkt w zodiakalnym Baranie

Jak już wiemy, podczas równonocy wiosennej, Słońce przechodzi przez punkt, w którym znajduje się znak zodiakalnego Barana. To znak z żywiołu ognia, który charakteryzuje się wyjątkową odwagą i zdecydowaniem. Nie bój się zatem podczas Ostary, wprowadzać w swoje życie czegoś nowego, a nawet odrobinę spontanicznego. Zrób to, na co zawsze miałeś ochotę. Wynajęcie mieszkania, wyznanie miłości swojej dawnej sympatii czy nawet zrobienie oryginalnej fryzury w prestiżowym salonie fryzjerskim. To czas, żeby krzyczeć, tupać nogą, szaleć i odkrywać na nowo swoje możliwości. Nie żałuj sobie radości, bo znak w Baranie będzie sprzyjał Twoim innowacją i poczuciu swobody, o której być może dawno zapomniałeś przez codzienne obowiązki. Warto jednak uważać na negatywne cechy, które niesie za sobą ten znak zodiaku, ponieważ może on sprzyjać kłótniom.

Jak celebrować sabat Ostara?

W przyrodzie podczas wiosny widać jak krajobraz dynamicznie się zmienia. Zwierzęta wracają do życia, kwitną kwiaty i kusząc swoimi kolorami oraz zapachami, a w powietrzu unosi się pożądanie. Jednak nie tylko w naturze można zacząć zauważać zmiany, ale również dostrzeżemy je w naszym wnętrzu. 

Już czas otrząsnąć się z zimowej chandry i zostawić za sobą wszystko, co stare lub naprawić to co długi czasu zalega nam gdzieś z tyłu głowy. Warto wziąć się za porządki nie tylko w swoim mieszkaniu, ale również w swoim umyśle. Współcześni poganie w zależności od tego, jakiego są wyznania, często podczas równonocy wiosennej spotykają się na otwartych przestrzeniach, rozpalając ogniska i poddając się przy tym beztroskiej zabawie, tańcząc i śpiewając.

 Ostara symbolizuje nowe początki, dlatego nie czekaj na zakończenie kolejnego roku kalendarzowego i zacznij od przygotowania postanowień noworocznych, które zaczniesz realizować krok po kroku w najbliższym czasie. W tym celu może Ci sprzyjać zrobienie własnej mapy marzeń. Podczas sabatu ważne jest, aby oddać czci odradzającej się do życia Matce Ziemi. Możesz celebrować to wydarzenie, zakładając domowy ogródek i siejąc nasiona kwiatów, warzyw lub owoców oraz błogosławiąc je, by zapewnić sobie w późniejszym okresie owocne zbiory. W Internecie znajdziesz wiele wskazówek jak się do tego zabrać. 

Zadbaj również o dokładne oczyszczenie swojej prywatnej przestrzeni oraz samego siebie. W tym celu możesz użyć na przykład ziół do okadzania domu oraz kryształów o właściwościach pochłaniających złą energię. 

Ostara to także doskonała pora na popularne malowanie pisanek, które są przecież nieodłącznym symbolem wiosennego święta, oraz malowanie kamieni, które jest już mniej praktykowane, ale daje zupełnie tyle samo radości. Jeśli posiadasz swój ołtarz, udekoruj go w motywy sabatu, które kojarzą Ci się najbardziej z obchodzeniem święta Ostara. 

źródło obrazka :https://pl.pinterest.com/pin/774124926073105/visual-search/

Symbole Sabatu

Jak każdy sabat, Ostara ma swoje symbole. Wiele roślin, kryształów, a nawet kolorów, rezonuje z tym świętem, nadając mu wyjątkowych wibracji. Podczas swoich obrzędów pomyśl o to, aby otoczyć się tymi motywami w postaci dekoracji lub podczas magicznych praktyk. 

Kolory

Podczas dekorowania mojego ołtarzyka, nie mogę obejść się bez jaskrawych i szalonych kolorów w odcieniu sabatu. Skoro jest to święto życia, wszystko wokół mnie musi żyć. Możesz ozdobić nimi mieszkanie lub zapalić świecę o tych kolorach, aby sprzyjały Ci podczas magicznych tradycji. Wystrój się w przedmioty o kolorze białym, który symbolizuje czystość, odrodzenie, oczyszczenie, niewinność, topniejący śnieg i sprzyja w praktykach związanych z zagadnieniem dywinacji. Kolor żółty natomiast przyda Ci się jeśli chcesz się otoczyć energią radości, komunikacji, kreatywności, witalności lub słońca. Różowy wprowadzi Cię w nastrój harmonii, miłości, a także wiosennego przebudzenia. Jeśli priorytetem dla Ciebie podczas świętowania okaże się zdrowie, płodność, obfitość, wzrost, nowy początek i pomyślność na najbliższy czas, sięgnij po kolor zielony. Fioletowy z kolei wspomoże Cię w praktykach związanych z rozwoje duchowym, magią, intuicją i skupieniem. A kolor pomarańczowy pobudzi Cię do działania, kreatywnego myślenia i będzie sprzyjać projektowaniu nowych idei. Oczywiście nie musisz ograniczać się tylko do tych kolorów. Wszystko zależy od Twojej estetyki i potrzeb.

Rośliny

Moim zdaniem sabat Ostara nie może obejść się bez roślin. To właśnie wtedy zaczynają wzrastać. Warto zasadzić ulubione zioła w doniczce, lub zasadzić coś w swoim ogródku. Jeśli jednak nie masz ręki do ziół, ale mimo wszystko chcesz wprowadzić je do swojej praktyki, wykorzystaj suszone rośliny dostępne w sklepach. 

Rośliny, których możesz użyć w trakcie trwania równonocy to rozmaryn, który zapewni Ci oczyszczenie, miłość i pomyślność. Dobrze sprawdzi się podczas okadzania domu i jego domowników. Lawenda natomiast otworzy Cię na szczęście, spokój, harmonię i zapewni Ci pomyślność. Możesz jej użyć podczas gotowania lub tworzenia eliksirów. Doskonale w kuchni oraz w formie kadzidełka, sprawdzi się także szafran, pozyskiwany z krokusów, które są jednymi z pierwszych kwiatów, które witają nas po zimie. Wzmacnia nas duchowo, pomaga w rozwoju samoświadomości oraz przyciąga miłość. Czarny bez pomoże w odkryciu przed nami tajemnicy poprzednich wcieleń, przyciągnie piękno i miłość, a fiołek przyniesie uzdrowienie od zmartwień, zapewni powodzenie i spokój. Pamiętaj, że podczas pracy z ziołami, musisz zachować rozważność oraz nie zrywać gatunków pod ochroną w miejscach do tego niedozwolonych. Postaraj się okazać szacunek przyrodzie, a ona Ci za to pobłogosławi. 

Kryształy i kamienie szlachetne

Kryształy służą nam do pobudzania naszych wibracji, tworzenia tradycyjnych leków i pracy z prawem przyciągania. Kryształy, które warto znać podczas małego sabatu to z pewnością heliotropy odpowiadające za pobudzenie w nas pewności siebie, siłę i motywację do działania. Akwamaryn przyciągnie za to odwagę do wyrażania siebie i dobrze posłuży jako, narzędzie do oczyszczania i pomocy w rozwoju naszej świadomości. Srebro z kolei symbolizuje początki, nadejście Bogini oraz pobudza intuicję, rozbudza pożądanie, a także poczucie wewnętrznej atrakcyjności i pomaga rozwijać zdolności duchowe.

Uroczyste posiłki

Niektórzy od dziecka, być może jeszcze podczas rodzinnych chrześcijańskich świąt, kojarzą świętowanie z dobrym, wystawnym jedzeniem. Dlaczego zatem nie ucztować również podczas pogańskich uroczystości? Posiłki przyrządzone z miłością dla naszych bliskich, przodków lub Bogów w zależności od wyznania, z pewnością przyniesie nam wiele radości i wprowadzi w odpowiedni nastrój. Proponowane produkty rezonujące ze świętem, z których możesz wyczarować coś niezwykłego to jajka, mód, szparagi, rzodkiewki, koperek, sałata, młode ziemniaki, a dla lubiących mięso jagnięcina i cielęcina. Przykładowe danie, które możesz podać na swoim stole to faszerowane kurze jajka, nadziewane farszem z żółtka, koperkiem i rzodkiewką podawane razem z sałatą i gotowanymi szparagami. 

Zwierzęta

Również zwierzęta stanowią ważną część Ostary. Możesz udekorować ich wizerunkiem swój wiosenny ołtarz lub ozdobić się biżuterią z podobizną ulubionego zwierzaka. Jeśli posiadasz swoje zwierzę mocy, które pasuje do tematyki sabatu, zostaw mu drobny upominek w postaci słodkiego smakołyku. Zwierzęta, którym możesz oddawać czci to na przykład pszczoły, symbolizujące nowe życie, dobre zdrowie i miód uważany za nektar Bogów, oraz motyle niosące ze sobą moc odrodzenia poprzez metamorfozę z kokonu. Baran jest uosobieniem męskiej siły, która zapewnia płodność oraz przypomina nam, że wchodzimy w energię zodiakalnego Barana. Z kolei klacz, będzie odpowiadała sile kobiecej i powrotu Bogini, która przynosi ze sobą wiosnę. Oczywiście najważniejszymi symbolami zwierzęcymi równonocy wiosennej, będą pisklęta, które reprezentują następne pokolenie, życie i nowe początki oraz zając, atrybut Bogini Eostre oznaczający dobrobyt, obfitość i płodność. 

Świętować Ostare można na wiele różnych sposobów i tak naprawdę ogranicza Cię jedynie Twoja wyobraźnia. Najważniejsze jest to, byś zadbał o swój spokój ducha, a nie trzymał się sztywnych schematów, ponieważ to zabija magię. Działaj intuicyjnie, twórz własne tradycje, które najlepiej sprawdzą się w Twojej praktyce. Osobiście uwielbiam witać świąteczny poranek, gorącą, rytualną kąpielą z dodatkiem ziół i soli, aby oczyścić się na początek dnia oraz uczcić go ulubionym naparem z szałwii i modlitwą o bezpieczny sabat. Potraktuj to wszystko jedynie jako wskazówki, a ja życzę Ci udanej Ostary.  

Więcej na ten temat przeczytasz w książce "Ostara" autorstwa Kerri Connor

Czytaj więcej »

Boże Narodzenie to pogańskie święto

Zacznijmy od historii świata, kiedy to chrześcijaństwo dopiero zaczynało zajmować tereny, gdzie kultywowano rodzimowierstwo słowiańskie. Chrzest Polski to data, o której uczą nas kilkakrotnie w polskich szkołach, ale co wydarzyło się przed rokiem 966 ? Przez tysiące lat kształtowaliśmy nasze państwo i żyliśmy według naszych pogańskich zasad i wiar. Jednym ze słowiańskich świąt były Szczodre Gody. Obchodzono je wtedy, kiedy w całej kulturze pogan na półkuli północnej Przesilenie Zimowe. 

[Dlaczego nie na całym świecie? Bo, gdy u nas na półkuli północnej jest zima, to na półkuli południowej (np. w Australii) jest lato, więc te plemienia, nie będą w tym samym czasie obchodzić Przesilenia Zimowego.]

Przesilenie Zimowe to moment, kiedy dzień jest najkrótszy, a noc najdłuższa w całym roku. Poganie uznają ten dzień za ponowne odrodzenie słońca, dlatego to dobry czas na oddanie czci bóstwom solarnym.

Przykład obchodzenia obrzędów podczas Szczodrych Godów znajdziecie w poniższym linku:

https://rodzimawiara.org.pl/obrzedowosc/szczodre-gody.html

https://tesswhitehurst.com/how-to-celebrate-yule-rituals-traditions-and-more/

W Rzymie obchodzono w tym czasie Saturnalia. Odradzała się w tym czasie Freja i inni Bogowie.
"Saturnalia było to doroczne najstarsze i najpopularniejsze rzymskie święto. Obchodzono je ku czci Boga m.in. rolnictwa, bogactwa, wolności – Saturna i trwało od 17 do 23 grudnia. Było to święto pojednania i równości. We wczesnym okresie Saturnalia trwały tylko dzień, ale potem świętowano przez siedem dni." - cytat ze strony https://www.imperiumromanum.edu.pl/religia/swieta-rzymskie/saturnalia/

Kojarzy wam się to z czymś? 

Jezus, który jest postacią historyczną, nie wiadomo kiedy się narodził, choć prawdopodobnie miało to miejsce Wiosną, a nie w Grudniu jak jest to celebrowane współcześnie.

 Przejdźmy zatem do innych tradycji, które również są pogańskie. 

Ubieranie choinki - "Do Polski choinka przybyła z Niemiec zaledwie 200 lat temu. Jednak mało kto wie tak naprawdę, skąd pochodzi jej tradycja."
"Starożytni Egipcjanie czcili boga o imieniu Ra, który miał głowę jastrzębia i nosił słońce jako płonący dysk w jego koronie. W czasie przesilenia zimowego, wypełniali swoje domy zielonymi liśćmi palm daktylowych jako symbol „triumfu życia nad śmiercią”. Rzymianie obchodzili Saturnalia ku czci boga rolnictwa Saturna. Wiedzieli, że przesilenie oznaczało, że wkrótce gospodarstwa i sady będą zielone i owocne. Z tej okazji ozdabiali domy i świątynie liściastym bluszczem i laurem. Z kolei Celtowie dekorowali je żywymi gałązki ostrokrzew, które według druidów oznaczały wieczne życie." - cytaty ze strony https://historiamniejznanaizapomniana.wordpress.com/2015/12/25/historia-swiatecznej-choinki/

"Innym słowiańskim zamiennikiem choinki jest tzw. podłaźniczka lub podłaźnik – odcięta część sosny, jodły i świerka, która w zamierzchłej przeszłości była zawieszana pod sufitem, a następnie przyozdabiane jabłkami, orzechami, ciasteczkami, świeczkami, a także łańcuchami. Gospodarz domu, chcąc udobruchać sobie niebezpieczne demony leśne, przed świętami wybierał się do lasu – magicznej i tajemniczej strefy, nad którą człowiek nigdy nie mógł mieć pełnej kontroli. Wszystko po to, by ściąć tam czubek lub co najmniej dorodną gałąź wybranego drzewa iglastego, które po przeniesieniu do domu stawało się symbolem niekończącego, stale odradzającego się życia. Poszczególny ozdoby w tradycji słowiańskiej miały swoją symbolikę: jabłka zapewniały zdrowie i urodę, orzechy – bogactwo i siły witalne, wypieki – dostatek, świeczki – ochronę przed złymi mocami, łańcuch – więzy rodzinne. Z czasem podłaźniczka została na słowiańskiej ziemi zastąpiona choinką, zaś jabłka zostały wyparte przez przypominające je czerwone lub złote bombki, świeczki – przez lampki, orzechy – przez inne pomniejsze ozdoby. Dziś wiele ozdób wiszących na drzewku pozbawionych już jest jakiejkolwiek symboliki, jednak należy pamiętać o tym, że nasi praojcowie skrupulatnie pilnowali tego, by na świątecznym drzewku nie wisiał żaden zbędny element." - cytat ze strony https://www.slawoslaw.pl/tradycyjna-poganska-wigilia/

Opłatek - Dawniej zamiast opłatkiem, nasi przodkowie dzielili się kołaczem, który był z jednej strony symbolem całorocznej, ciężkiej  pracy i nagromadzonych dóbr, a z drugiej swym przepychem miał przynosić szczęście w przyszłości.

Sianko pod obrusem - Miało zapewniać dostatek i płodność. Również siano spod obrusa wykorzystywane było do wróżenia. Kto wyciągnął zielone źdźbło szybko potem wyszedł na mąż/ożenił się, a jego plony były obfite. Natomiast jeśli ktoś wylosował zgniły lub pożółkły kłos siana musiał liczyć się z mniej bogatymi zbiorami na nadchodzący rok.

Wolne miejsce przy stole - W kulturze chrześcijańskiej podczas świątecznej kolacji, praktykuje się zwyczaj pozostawienia jednego wolnego miejsca dla zbłąkanego, nieoczekiwanego gościa. Jednak pierwotnie czysty talerz był przeznaczony dla naszych zmarłych przodków, którzy w noc Zimowego Przesilenia, gdzie granica między dwoma światami jest najcięższa, przybywali do naszych domów, abyśmy mogli wspólnie biesiadować. 

12 potraw na stole - 12 potraw na stole, miało symbolizować 12 miesięcy w roku jako uhonorowanie swojej ciężkiej pracy, zamknięcia pełnego rocznego cyklu i podziękowanie dla Bogów za zbiory i błogosławieństwo.

Jemioła - Dawni Celtowie przypisywali jej niezwykłe właściwości. Najczęściej wykorzystywali do swoich praktyk krzewy dębu. Ścinanie jemioły było dla druidów rytuałem, który używali w noc przesilenia zimowego. Była ona symbolem szczęścia i bogactwa. Miała właściwości lecznicze oraz powieszona pod sufitem odpędzała negatywne energie. Co ciekawe dzisiejszy obyczaj związany z całowaniem pod jemiołą również jest zaczerpnięta z dawnych tradycji, bowiem była ona symbolem płodności.

Kolędowanie - Dla dawnych Słowian była to nierozłączna tradycja. Kolędników można było spotkać przez cały okres świętowania Szczodrych Godów.

Dla Rzymian w Nowym Roku przyjętym zwyczajem było składanie sobie darów zwanych strenae. Wyraz ten wiąże się z imieniem Strenii, sabińskiej opiekuńczej Bogini, która jest odpowiednikiem rzymskiej Bogini Salus, oraz zanoszonymi w Nowym Roku do jej sanktuarium święconymi gałązkami. Strenae składały się głównie z gałązki laurowych i palmowych, miodowych cukierków, fig lub daktyli. W tym czasie prezentowano również, szczególnie swoim patronom,cesarzom czy też innym oficjelom, złocone owoce, kilka monet (zwłaszcza tych z wybitą głową Janusa – jako nawiązanie do boga, który widzi przeszłość,teraźniejszość i przyszłość) oraz małe lampy z brązu lub terakoty.Oczywiście w geście miłości i dobrej woli dawano również inne prezenty.Podarunki mogły także przybierać formę usługi. Obecnie większość ludzi uważa tego rodzaju obdarowywanie za największą radość naszych czasów.

Źródła:
https://rodzimawiara.org.pl/ksiaznica/artykuly/26-pogaskie-boe-narodzenie.html https://www.slawoslaw.pl/tradycyjna-poganska-wigilia/

Czytaj więcej »

YULE

Yule to nazwa Przesilenia Zimowego przyjęta przez neopogan. Historia słowa Yule sięga daleko w historię, jednak najbardziej znane jest ono w Niemczech, gdzie na terenach dawnych germanów, obchodzili oni świeto Yule. Oznacza ono 12-dniowe święto. Obecnie Yule świętujemy od 21 grudnia, aż do 6 stycznia, kiedy to jest Święto Jasnej Bogini. (O tym święcie wspomniałam jak na razie tylko tutaj: Święto Jasnej Bogini (TikTok) i opierałam się na źródłach z tej strony: https://jasnapolska.pl/swieto-trzech-kroli-to-sztuczna-nakladka-na-zupelnie-inne-prastare-swieto-dowiedz-sie-skad-sie-wzielo/

Wracając do Yule, jest to po prostu Przesilenie Zimowe. 

"Przesilenie Zimowe to termin opisujący określoną konfigurację astronomiczną, którą zajmiemy się jednak tylko częściowo. Termin „przesilenie” oznacza dosłownie „słońce stoi w miejscu” i nawiązuje do niskiego, powolnego, niemal niedostrzegalnego ruchu słońca w tym czasie. Dlatego zwrot „Środek Zimy” jest używany jako synonim Przesilenia Zimowego. Z kolei termin Yule zwykle wiąże się z licznymi uroczystościami religijnymi i obrzędami o charakterze duchowym." 

"Środek Zimy jest również ściśle powiązany z astronomią i ruchami niebios. W czasie Przesilenia Zimowego wielkie Koło Czasu osiąga punkt zwrotny i zaczyna ponownie obracać się w stronę światła. Wraz z upływem Przesilenia Zimowego dni wydłużają się, a temperatura powoli wzrasta. Nic dziwnego, że starożytni radowali się w czasie Yule. Wiedzieli, że wraz z nadejściem Przesilenia Zimowego zmagania wkrótce ustąpią i znów powrócą ciepło, światło oraz mnóstwo jedzenia.

Astronomiczne Przesilenie Zimowe – najdłuższa noc w roku – zwykle przypada na 21 lub 22 grudnia. Jest ono częścią cyklu astronomicznego, który powtarza się co roku z niewielkimi różnicami.

"Zima to czas skoncentrowany na matce, ponieważ to kobieta w swoim ciele pielęgnuje życiową iskrę. Oprócz opowieści o narodzinach w legendach opisywane są liczne kobiety odmierzające życie, a nawet kładące kres jego istnieniu. W minionych i współczesnych kulturach świata zimowe mity i legendy obfitują w podobne historie z silnymi postaciami kobiecymi."

"Podczas gdy zimowym żeńskim postaciom zazwyczaj przypisuje się zmagania z narodzinami i śmiercią, postacie męskie są zawsze ukazywane jako herosi, walczący z przeciwnościami losu lub dążący do osiągnięcia potrzebnej silnej pozycji i dbający o to, aby życie toczyło się tak, jak powinno. Tradycje związane z „zimowym królem” w okresie Przesilenia Zimowego sięgają dawnych obchodów narodzin słońca. Zimowe męskie postacie często symbolizują lub reprezentują słońce, wzór męskiej siły rozrodczej, oraz powrót do świata witalności i światła."

Cytaty z książki Yule autorstwa Susan Pesznecker, gdzie znajdziecie przykłady Bogiń i Bogów, których czci się w czasie Przesilenia Zimowego. 

Dla wiccan święto to znane jest pod nazwą Yule i na ogół odbywa się w przededniu przesilenia oraz w jego dniu. Wicański rytuał Yule zazwyczaj obejmuje wyznaczanie okręgu, wzywanie czterech żywiołów, stron świata lub strażnic, zwiększanie energii oraz koncentrowanie się na jednym bóstwie. Często głównym tematem jest świąteczne polano, a sam rytuał podkreśla starania na rzecz pokoju, dobrej woli i pomyślnego Nowego Roku. Bogini-matce składa się prośby i ofiary, a centrum uwagi zajmują idee odrodzenia i nowego światła.

Poganie, którzy kultywują nordyckie tradycje, używają wielu znanych symboli Yule, ale Środek Zimy obchodzą jako dwunastodniowy festiwal – Święto Dwunastu Nocy – rozpoczynający się w czasie lub w okolicach Przesilenia Zimowego, a kończący się 1 stycznia (uwaga: oś czasu może się różnić w zależności od daty początkowej). Każdej nocy uwaga koncentrowana jest na określonej czynności, która raz wykonywana jest z bractwem (grupa pogan, którzy wspólnie praktykują), a innym razem indywidualnie lub z rodziną. Prezenty można wręczać każdej nocy. Niektóre z tych czynności obejmują:

OZDABIANIE ZIELENIĄ – wliczając w to świąteczne drzewko.

PRZEPOWIADANIE PRZYSZŁOŚCI ZE SNÓW – sny, jakie przyśniły się podczas owych dwunastu dni, uważa się za prorocze; można je później zanalizować dzięki zapisywaniu ich w dzienniku.

HOODENING – zakładanie skór lub masek zwierząt i odgrywanie przedstawień, tańczenie, przemarsz korowodów lub paradowanie z kukłami zwierząt, czaszkami itp.

PANTOMIMA, MORRIS, TANIEC Z MIECZAMI – ten ostatni podobny jest do morris, ale charakteryzuje się choreografią z ostrożnym użyciem mieczy, zwykle z dużą liczbą podskoków i zderzeń. Taki rodzaj tańca często kończy się udawanym ścięciem głowy, a następnie uroczystym zmartwychwstaniem.

KOLĘDOWANIE Z PONCZEM WASSAIL – noszenie ponczu od domu do domu i wykorzystywanie go do błogosławienia drzew owocowych, co ma zapewnić obfite plony w nadchodzącym roku.

PALENIE ŚWIĄTECZNEJ KŁODY – zgodnie z tradycją rozpoczynane podczas święta Nocy Matki, co miało przynieść szczęście oraz pomyślność w Nowym Roku, i przeprowadzane w każdym dniu Święta Dwunastu Nocy.

Widzimy powracające motywy: zastosowanie światła, odniesienia do powrotu słońca oraz prośby o pokój i dobrobyt.

Tradycje kultywowane w Yule cechuje motyw śmierci, narodzin lub odnowienia, co często uosabia święte dziecię, które daje nadzieję na odnowienie się życia, jako że Koło Czasu wciąż się toczy. Przesilenie niesie ze sobą powrót światła – życie na nowo wychodzi z łona matki ziemi niczym dziecko światłości, niezależnie od tego, czy będzie nim ludzkie niemowlę, niedźwiedź zahibernowany w zimowym legowisku, konstelacja Oriona snująca się nad zimowym horyzontem czy też coś innego, nowo narodzonego o tej porze roku.

Świece, czy lampki przypominają nam o powrocie światła, ponieważ nawet jedna, niewielka, może rozjaśnić pokój pogrążony w ciemnościach. Stanowią one także potężne magiczne narzędzie, bo zapalone współpracują z wszystkimi czterema żywiołami jednocześnie. 

Z Yule kojarzą nam się czerwień i zieleń symbolizujące dary roślin zimozielonych i ich owoców, które rosną o tej porze roku. Często z okresem tym wiąże się także kolor złoty, przede wszystkim jako metafora słońca, ale również zimowy symbol bogactwa i podarunków. 

Rośliny zimozielone są symbolem życia, siły, wytrwałości i ochrony w surowym zimowym okresie. Nasze domy dekorujemy zrobionymi z nich wieńcami, girlandami i drzewkami, a przyozdabianie ich wstążkami i ozdobami traktujemy jako sposób na przywołanie owego pradawnego ochronnego daru. Ponadto natychmiast wypełniają one nasz dom terapeutycznym aromatem. Nawet jeśli używasz sztucznych roślin, nadal możesz uchwycić istotę tych żywych. Chcąc dodać atrakcyjności sztucznym roślinom, pokrop je odrobinę olejkiem z drzew iglastych.

Dla pradawnych ludów zima stanowiła przerażający czas, kiedy to musiały one korzystać z żywności i opału zgromadzonych w letnich miesiącach, modląc się, by okazały się wystarczające. Nadejście Przesilenia Zimowego oznaczało odnowienie szans na przeżycie i zazwyczaj czczone było ono najlepszą ucztą, na jaką ludzie mogli sobie pozwolić. Świętowanie z okazji przesilenia stało się symbolem nagrody, celebracji, wdzięczności i optymizmu. Planując więc przyjęcie, codzienny posiłek czy też wielką świąteczną ucztę, nie bój się zaakceptować tej pory i wznieś się na wyżyny swoich możliwości za pomocą naprawdę wspaniałego dania lub oszałamiającego wyboru produktów. Kilka dobrych pomysłów na świąteczne uczty znajdziesz w rozdziale pt. Receptury i rękodzieło niniejszej książki.

W wielu zimowych tradycjach istotnym symbolem jest dawanie prezentów. Pokazuje to, że dbamy o dobre samopoczucie innych i chętnie pomagamy sobie w przetrwaniu długiej mroźnej zimy. Wskazuje także na naszą gotowość do dzielenia się własnym szczęściem. Taki rodzaj wspólnotowych działań nadaje głęboki sens naszemu doświadczaniu sezonu przesilenia i łączy nas ze sobą. Przypomina również, że należy dbać o innych; aby móc przetrwać zimę, potrzebne jest zaangażowanie całej wsi. Najlepszym rodzajem obdarowywania jest docieranie do potrzebujących; na przykład wiele rodzin kultywuje tradycję angażowania się w prace społeczne w okresie świąt zimowych.

W Przesileniu Zimowym chodzi o nic innego jak o światło, niezależnie od tego, czy dotyczy to światła naszego ogniska domowego, odnowionego życia, naszych serc czy powracającego słońca. Światło może być symbolizowane przez wszystko, począwszy od świec, poświaty kominka, błyszczących łańcuchów choinkowych, a skończywszy na świątecznych lampkach i samym słońcu. Obecnie większość kultur typu magicznego i wiele tych rodzaju niemagicznego organizuje uroczystości w okresie Przesilenia Zimowego, a znaczna ich część akcentuje właśnie światło.

Więcej znajdziecie w książce: Yule autorstwa Susan Pesznecker

Czytaj więcej »

SAMHAIN

Sabat Samhain jest również nazywany Nowym Rokiem Czarownic. Jest to jedne z większych sabatów w Kole Roku pomiędzy uroczystościami związanymi z przesileniami i równonocami.

Od sabatu Samhain wywodzi również inne pośrednie święto, znane nam dobrze pod nazwą  Halloween, które mocno odseparowało się od swoich celtyckich korzeni i stało się barwną mieszanką zarówno pogańskich i chrześcijańskich tradycji.

W Samhain celebrujemy nie tylko dzień zmarłych, ale również święto ognia.

Wielu pogan wierzy, że świat fizyczny oddzielony jest od świata duchów podobną do membrany zasłoną i że staje się ona najcieńsza wraz z końcem Jesieni. To właśnie tego dnia, wszelkie byty mogą przenikać do naszego świata. To doskonała okazja, aby na nowo pojednać się ze swoimi przodkami oraz duchami i innymi niepojętymi stworzeniami nocy. Ta cienka zasłona sprawia również, że Samhain to idealna część roku na rzucanie zaklęć i wróżenie. W tym samym czasie co Samhain wypada też Halloween. W związku z tym wielu pogan postrzega Halloween jako część obrzędów tego sabatu. Tradycja kostiumów, hałaśliwych zabaw, odwracania ról społecznych wywodzi się z tych samych korzeni. Samhain jest świętem poważnym i pełnym miłości. 

Wielu współczesnych pogan świętuje Samhain podczas pełni księżyca wypadającej najbliżej końca października lub dokładnie 31 października. Choć święto wywodzi się z tradycji celtyckiej, poganie obchodzą je w sposób pasujący do ich kultury i tradycji. W sezonie Samhain właściwe jest przywoływanie Morrigan, Dagdy, Hadesa, Persefony, Hekate i wielu innych bóstw związanych\ ze śmiercią i czarostwem, a pochodzących z różnych kręgów kulturowych. Dla osób praktykujących ciche domowe zwyczaje, jest to zwykle czas niemych wieczerzy, spokojnych wróżb i refleksji w gronie rodzinnym. Lista zwyczajów tu wymienionych nie jest wyczerpująca – wielu pogan przez cały listopad obchodzi też święta związane z bóstwami chtonicznymi: dodatkowo albo zamiast sabatu Samhain.

Wiccanie postrzegają Samhain jako koniec jednego roku i początek drugiego. W tym momencie Koła Roku Bogini zstąpiła już z ziemi do świata zmarłych, gdzie spotka się i połączy ze swym ukochanym, umierającym Bogiem. Wiccanie wierzą, że właśnie otwarcie przez nią drzwi do świata umarłych powoduje, że zasłona między światami staje się tak cienka. Przeprowadzane są rytuały dla uczczenia jej zejścia pod ziemię i uhonorowania zmarłych, szczególnie osób, które odeszły w minionym roku. Wiccanie celtyccy przestrzegają Wiccańskiej Porady i dyteizmu Boga/Bogini, ale wierzą też w bóstwa panteonu celtyckiego i z nimi działają. Świętują Samhain, stosując popularne wiccańskie rytuały, przygotowując ołtarze przodków, nieme wieczerze i wróżąc. Często wzywają celtyckie bóstwa śmierci lub takie bezpośrednio związane z sabatem Samhain, na przykład Morrigan.

Tradycyjne czarownice w Wielkiej Brytanii postrzegają Samhain jako jedno z najważniejszych świąt ognia. Samhain to też jedna z trzech nocy w roku, kiedy zasłona między światami staje się cienka (pozostałe dwie to Wigilia Maja oraz Letnie Przesilenie). Niektóre tradycyjne czarownice podczas ceremonii w wieczór Samhain kreślą dwa kręgi – jeden dla żywych, a drugi dla umarłych. Jest to czas komunikacji ze zmarłymi, szczególnie z przodkami, i tradycyjne czarownice odwiedzają w tym dniu cmentarze, skrzyżowania dróg oraz różne miejsca pochówku. Uważają Samhain za czas łączenia się z ciemnym Bogiem i Boginią oraz czas medytacji nad tym, czego oni chcą nas nauczyć.

Czarownice eklektyczne zapożyczają różne elementy z różnych tradycji, w zależności od tego, co im duchowo odpowiada. Podczas Samhain świętują, czcząc swoich przodków i zmarłych członków rodziny, ale także przodków duchowych, na przykład inne czarownice i pogan, którzy żyli w dawnych czasach. Rytuały skupiają się na ciemnej porze roku i często polegają na wzywaniu bóstw z różnych panteonów. Persefona i Pluton, Kali Ma, Morrigan i Dagda, nordycka bogini Hel – między innymi te postacie mogą zostać wezwane podczas eklektycznego rytuału święta Samhain.

Neopoganie niekoniecznie identyfikują się z jedną konkretną tradycją lub sposobem jej praktykowania, nie są też zainteresowani przechodzeniem praktyk inicjacyjnych typowych dla wiccan i niektórych rodzajów czarostwa. Dla świętujących sabat Samhain jest to czas ustawiania ołtarzy dla przodków, opowiadania historii o ludziach, którzy odeszli przed nami, wróżenia, spotykania się przy ogniskach i brania udziału w publicznych rytuałach w celu połączenia się w poczuciu duchowej wspólnoty.

Jesienne Dziady

W krajach słowiańskich dni od 31 października do 2 listopada również są dniami poświęconymi zmarłym. Osoby wyznania chrześcijańskiego 1 listopada odwiedzają cmentarze i groby swoich zmarłych krewnych, zapalając świeczki, by ich bliscy znaleźli drogę do nieba lub do domu. Osoby praktykujące dawne tradycje pogańskie (albo praktykujące zarówno stare tradycje pogańskie, jak i współczesne chrześcijańskie) urządzają również posiłek zwany przez Szkotów i Irlandczyków „niemą wieczerzą”. Przypada on na 2 listopada i Słowianie nazywają go Dziadami. Zostawiają jedno wolne miejsce przy stole, nakrywając go pełną zastawą, a rodzina podczas kolacji rozmawia szeptem, opowiadając sobie historie o bliskich, którzy odeszli. Wierzą oni, że każdy znak ze strony natury zaobserwowany podczas wieczerzy, od powiewu wiatru po pojawienie się owada, to oznaka nawiedzenia domu przez przodka. Takie posiłki z przodkami praktykowane są trzy lub cztery razy do roku i z każdym z nich łączy się konkretny sezonowy rytuał. Słowianie uznający takie zwyczaje mieszkają głównie we wschodniej Polsce, na Litwie i Białorusi. Polski poeta, Adam Mickiewicz, napisał sztukę opisującą te ludowe zwyczaje, zawierającą sceny, w których mieszkańcy wiosek przynosili jedzenie i picie do opuszczonych domów i tam prosili zmarłych o poradę, tak jak nakazywała im mądrość ludowa, a nie dominujący chrześcijański obyczaj.

Co robić podczas Samhain?

Halloween/Samhain wiąże się z wieloma aktywnościami i zabawami, zarówno dla dzieci, jak i dla dorosłych. Wypełnij swój październik przygotowywaniem przerażających dekoracji, świadczeniem posługi wobec innych lub zabawami i wróżbami.

- Rzeźbienie dyni

- Ogniska

- Zabawa z jabłkami (np. wróżba z obierek)

- Opowiadanie historyjek

- Zorganizuj maraton magicznych filmów

Błogosławieństwo domu na Samhain

Starożytni poganie szykowali się do sabatu Samhain, intensywnie sprzątając i organizując sprawy domu. Chcieli w ten sposób uczcić odwiedzających ich przodków i zaprezentować się od najlepszej strony. Prawdopodobnie porządki ułatwiały im też przetrwanie zimy, bo wszystkie rzeczy były na swoim miejscu i nie musieli ich szukać! Współcześnie Samhain to wciąż świetny moment na sprzątanie i błogosławienie domu. Pozwala wypędzić zastałą energię, a cały dom osnuć opieką, ochroną i błogosławieństwem.

Przepisy

Ostatnie plony roku zbierane są tuż przed sabatem Samhain. Potrawy przygotowywane na Samhain bywają często próbami zużycia produktów, których nie udało się zakonserwować, oraz staraniami, by wykorzystać tyle świeżych warzyw i owoców, ile się da. Jarmuż, jabłka, orzechy i zboża to główne smaki związane z bogatą tradycją Halloween.

Kostiumy

Jedną z radości związanych z sabatem Samhain jest możliwość bycia przez jedną noc kimś innym: można powiedzieć, że jest to forma podróży, szansa doświadczenia swoich codziennych ścieżek oczami innej osobowości. Niektórzy poganie włączają kostiumy do magicznych praktyk zwanych aspektowaniem, w których tymczasowo przyjmują świadomość innej osoby. Najczęściej dzieje się tak podczas wiccańskiej ceremonii Sprowadzania Księżyca. W tym rytuale dana osoba staje z boku, a kontrolę przejmuje wezwana bogini. Są też osoby praktykujące odmianę tego rytuału, w której chwilowo dzielą swoją świadomość z bóstwem – niektórzy postrzegają to jako magiczną wersję aktorstwa metodycznego. Zwyczaj zakładania kostiumów w Samhain sięga czasów druidów, kiedy mieszkańcy wiosek przebierali się za zwierzęta. Komercyjne kostiumy nie pojawiły się jednak aż do lat trzydziestych dwudziestu wieku. Dopiero wtedy Irlandczycy w Ameryce zaczęli wpływać na to, jak Amerykanie obchodzą Halloween.

Więcej informacji znajdziecie w książce:

Samhain autorstwa Diany Rajchel

Pamiętajcie o ochronie tego dnia! Jak się chronić i oczyszczasz znajdziecie TUTAJ

Film o Samhain nagrała Szepciucha Idzys, który polecam obejrzeć: SAMHAIN - SZEPCIUCHA IDZYS

Dajcie znać w komentarzu jak wy świętujecie Sabat Samhain! ⛤

Czytaj więcej »