Pokazywanie postów oznaczonych etykietą astrologia. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą astrologia. Pokaż wszystkie posty

listopada 21, 2023

Recenzja książki Tarot Karty, które wróżą autorstwa Jana Witolda Suligi

Recenzja książki Tarot Karty, które wróżą autorstwa Jana Witolda Suligi

Tarot jest jednym z najbardziej popularnych metod wróżenia, jakie znamy w naszym środowisku magicznym. Niestety jego popularność nie jest równa wiedzy, jaką o nim posiadamy. Jak to zmienić? Przeczytać książkę Tarot. Karty, które wróżą autorstwa Jana Witolda Suligi. Układa ona wszystkie puzzle ezoteryczne, jakie macie w głowie i łączy ze sobą tak samo jak tarot łączy się z kabałą, alchemią i astrologią.


Na początek poznajmy bliżej, kim jest autor tej książki. Jak podaje Wydawnictwo Fosforos na swojej oficjalnej stronie: ,,Jan Witold Suliga urodził się w 1951 roku w Krakowie. Zmarł w styczniu 2023 roku. Studiował etnografię i indologię na Uniwersytecie Łódzkim i Uniwersytecie Warszawskim. W 1990 roku uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych w zakresie antropologii kulturowej, pisząc pracę na temat indyjskich społeczności plemiennych. W latach 1990 – 2006 pełnił funkcję dyrektora Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie. Przez długie lata był związany z czasopismami „Nieznany Świat” i „Nie z tej ziemi”. W roku 2006 założył Centrum Terapii Uzależnień Duchowych, od roku 2014 prowadził Kabalistyczną Szkołę Tarota w podwarszawskim Józefowie, a także szereg kursów i warsztatów terapeutycznych. Był autorem wielu artykułów i książek z zakresu etnografii, antropologii kulturowej i ezoteryki. Zainteresowania naukowe i ezoteryczne Jana Witolda Suligi obejmują antropologię kulturową i stosowaną, archeologię, religioznawstwo i geografię religii, mistykę, kabałę, tantrę, szamanizm, magię, mitologię i symbolikę mitów, historię okultyzmu i systemów ezoterycznych. Interesował się także wierzeniami i obyczajami Słowian oraz rdzennych ludów świata, zwłaszcza obu Ameryk. Ponad trzydzieści lat zajmował się tarotem i był uznawany w tej dziedzinie za autorytet. Jego książki o tarocie były pierwszymi publikacjami wydanymi w Polsce po 1990 roku. Był twórcą polskiej talii tarota – „Tarot Magów”. Mówił o sobie, że jego największą pasją jest to, że każdego dnia może odkryć coś nowego w tym, w czym pozornie nie ma już nic do odkrycia."

Dla kogoś to może być minus, a dla mnie to wielki plus, ale ta książka łączy tarota z Kabałą i Biblią. Moim zdaniem to, co przekazuje Biblia jest bardzo wartościowe, niestety, albo i stety trzeba ją czytać między wierszami, aby zrozumieć okultystyczny sens. Osoby niebędące zwolennikami chrześcijaństwa mogą negatywnie odebrać książkę Suligi. Mimo wszystko zachęcam również takie osoby do przeczytania jej, bo może rzuci ona inne światło na to co już znacie.

Na pewno czytając tę książkę, przygotujcie sobie notes, bo sporo możecie z niej wyciągnąć. Systematyzuje ona wiedzę między planetami, żywiołami i tarotem. Zaprasza ona do spojrzenia inaczej na karty tarota i jest w niej opisana ciekawa droga, którą przemierzamy właśnie na podstawie tych kart. Sama czytając książkę Suligi, siedziałam z kartami tarota na podłodze mojego pokoju i układałam je na różne sposoby i przyglądałam się całej ich symbolice. Opisy kart w książce są na podstawie tarota Marsylskiego, który nie do końca mnie osobiście przekonuje, bo zdecydowanie wolę jak karty mają na sobie piękną symbolikę i obrazy, a nie po prostu narysowane 10 kielichów. 

Czytając tę książkę, najpierw przeanalizujcie rozdział, a potem bawcie się kartami, bo ja na bieżąco czytałam i układałam i trochę potem musiałam poprawiać to co ułożyłam. 

Tarot autorstwa Jana Suligi układa wam w głowie, naprawdę jest to książka, którą moim zdaniem powinien przeczytać każdy. Ta książka nie jest tylko o tarocie, ale i o człowieku! Czytając ją, podrzuciłam pewien fragment dwójce moich znajomych, a oni od razu zamówili książkę. Postanowiłam pokazać go i wam i czekam na wasze przemyślenia w komentarzach na temat tego fragmentu i całej książki.


Znajdziecie w tej książce przykłady rozkładów tarota, wytłumaczenie symboliki i powiązań między różnymi dziedzinami magii i okultyzmu, są tam również obrazki kart tarota i wytłumaczone ich znaczenie. Na to zazwyczaj zwracamy uwagę, wybierając książkę o tarocie, jednak moim zdaniem to jest najmniej ważne, bo rozkłady możemy tworzyć sami. A znaczenie kart to nie tylko, to co całościowo oznacza dana karta, ale cała symbolika i powiązania, jakie za nią stoją. Suliga w swojej książce dogłębnie tłumaczy drogę Głupca, którą podążamy w naszym życiu. Autor patrzy na karty Tarota jak na historię człowieka i lekcje, jakie musimy przejść, a nie tylko jak na metodę to przewidywania przyszłości. Ta książka pokazuje zupełnie nowe spojrzenie na to co dobrze nam wszystkim znane. 

Jest to książka dla każdego! Nawet jeśli nie wróżysz z tarota, to pamiętaj, że może on być również przydatny i służyć do poznawania siebie i do łączenia faktów i symboliki w praktyce magicznej. 

Ta książka to perełka dzisiejszych czasów. Ocena 10/10 jest tu nie wystarczająca, tutaj jest 10000/10!
 

marca 30, 2021

Wielkanoc to pogańskie święto

Wielkanoc to pogańskie święto


Wielka Noc - czyli?

Jak każde obecnie obchodzone święto tak i Wielkanoc ma swoje pogańskie korzenie, a może nawet można uznać, że całe to święto jest pogańskie. Zacznijmy od tego dlaczego Wielka Noc. Nazywano tak kiedyś święto nowego życia, które było związane z równonocą wiosenna i świętowaniem nadejścia nowego cyklu rocznego. To święto Wielkiej Nocy, święto bogini Ostary (Eastry), wdzięczności Matce Naturze za jej dary. Do dzisiaj nazywa się Wielką Noc "Easter", właśnie od imienia bogini.

Tradycje Słowiańskie

Jeśli chodzi o słowiańskie tradycje to w tym czasie rodzimowiercy słowiańscy obchodzą święto Jaryły, czyli Jare Gody. Znaną wam na pewno tradycją podczas tego święta jest topienie lub palenie Marzanny - słowiańskiej bogini zimy i śmierci, a także odrodzenia.

Pascha - strzyżenie owiec

Wielkanoc nazywana jest również Paschą. Ta nazwa pochodzi od żydowskiego święta, upamiętniającego ocalenie narodu wybranego od egipskiej niewoli. Na Bliskim Wschodzie Paschę obchodzono jednak jeszcze wcześniej - wiele wieków przed naszą erą nazywane tak było święto związane ze strzyżeniem owiec i nie mało to powiązania ze zmartwychwstaniem jakiegokolwiek Boga.


Wielkanoc, a astrologia

Wielkanoc jest również związana z astrologią. Na soborze nicejskim w 325 roku ustanowiono, że będzie ona obchodzona w pierwszą niedzielę po pierwszej pełni księżyca. To znaczy po pełni przypadającej po lub w dniu równonocy wiosennej (21 marca). Oznacza to, że Słońce musi znajdować się w pierwszym znaku zodiaku – w Baranie, symbolizującym początek, esencję witalności oraz impuls do działania. 

Kto zmartwychwstaje?

Przechodząc dalej zastanówmy się kto dokładnie zmartwychwstaje. Na pewno Matka Natura po zimie, jednak w różnych mitologiach odradzają się także inni Bogowie. Wiele tysięcy lat ludzkość celebrowała śmierć i zmartwychwstanie takich bogów, jak Ozyrys, Damuzi, Attis, Adonis czy Mitra. Wyobrażono sobie, jak co roku pod koniec żniw bogowie schodzą do podziemi, by móc ponownie powrócić razem z budzącą się do życia przyrodą. Wraz z czasową śmiercią boga zamierała wegetacja, by odrodzić się, gdy znów pojawiał się on w świecie żywych. Motyw zamierającej i budzącej się do życia przyrody znajdujemy też w greckim micie o Demeter i jej córce Persefonie.


Tradycje Wielkanocne

Malowanie jajek - Zwyczaj zdobienia jaj jest bardzo stary i był znany w wielu różnych regionach świata, np. w sumeryjskiej Mezopotamii, w Cesarstwie Rzymskim lub w Egipcie.  Prawdopodobnie ma swoje korzenie w starożytnej Mezopotamii. Pierwsze odkryte pisanki pochodzą sprzed 4-5 tysięcy lat. Jajo było symbolem odrodzenia, pomyślności i zwycięstwa dobra nad złem od tysięcy lat. Zwyczaj malowania jajek znany był też w czasach rzymskich, przed narodzeniem Chrystusa. W wypadku Słowian tradycje związane z jajkami bez wątpienia sięgają czasów przedpiśmiennych. Świadczy o tym chociażby samo słowo pisanka, w którym rdzeń pis- nawiązuje jeszcze do malowania, nanoszenia rozmaitych barw na powierzchnię skorupek, por. pstry, pstrokaty jako określenia wielobarwności.

Oblewanie wodą, czyli Śmigus-Dyngus lub Lany Poniedziałek - polewanie się wodą miało zapewniać człowiekowi płodność i witalność. Co więcej, magiczny rytuał oblania się wodą przynosił czystość i zdrowie, umożliwiał komfortowe wejście w nowy cykl wegetacyjny. Dawniej jednak skrzętnie dbano o to, by magiczny kubeł wody dosięgnął każdego. Nawet najbardziej delikatne panny pilnowały tego, by nikt o nich nie zapomniał, gdyż taki brak zainteresowania mógł z czasem sprowadzić nie tylko staropanieństwo i bezpłodność, ale też złe zdrowie. Kościół Katolicki niebędący w stanie wyplewić tego zwyczaju z kultury ludu wtórnie skojarzył go z oczyszczającą mocą wody święconej.

Koszyczek Wielkanocny - Badacze przypuszczają, że jedzenie w ten sposób błogosławi się od VII wieku i że zwyczaj ten wywodzić należy z obszaru romańskiego. Do Polski zwyczaj ten zawędrował w okolicach XII-XIII wieku. Śniadanie wielkanocne to zapewne echo dawnych wystawnych pogańskich uczt, podczas których żercy (nazwa kapłana w religii słowiańskiej) błogosławili jedzenie, ofiarując jego część bogom. To właśnie wśród ludów pogańskich wystawne ucztowanie zostało wprowadzone do czynności rytualnych.

Podsumowując

Wielkanoc mogą świętować wszyscy, bez względu na wyznanie. W wypadku wielkanocnych tradycji mamy bowiem do czynienia z rytuałami znanymi w wielu kulturach, w różnych regionach świata. 


Źródła:

https://historiamniejznanaizapomniana.wordpress.com/2016/03/26/wielkanoc-i-jej-poganskie-korzenia/

https://www.slawoslaw.pl/tradycyjna-poganska-wielkanoc/

https://www.theguardian.com/commentisfree/belief/2010/apr/03/easter-pagan-symbolism


października 09, 2020

Księżyc

Księżyc

Każdy z nas wie, że Księżyc jest nazywany satelitą Ziemi. Ale czego o nim jeszcze nie wiemy?

Na początek powiem Wam, że nie podoba mi się, że w języku polskim Księżyc jest w formie męskiej, ponieważ energia księżyca jest kobieca, a fazy księżyca nawiązują do cyklu menstruacyjnego kobiety. Dlatego zdecydowanie wolę używać jego nazwy po łacinie, czyli Luna. Nie uważacie, że to o wiele lepiej brzmi? Luna to także rzymska Bogini Księżyca. 



Od czasów starożytnych księżyc był kojarzony z kobietą i jej płodnością, miesięcznym cyklem, mocami pielęgnowania i mocami ciemności. Luna, władczyni nocy i tajemnic ciemności, reprezentuje wilgoć, intuicję, emocje, przypływy, psychikę, nastroje i szaleństwo. Uosabia czas, ponieważ jej fazy dostarczyły ludzkości pierwszego kalendarza. We współczesnym czarownictwie księżyc jest źródłem mocy czarownic ściągniętej z nieba. Wielka Bogini, bogini matka, jest najpotężniejszym bóstwem księżycowym.

W najwcześniejszych czasach naszej historii księżyc był postrzegany jako źródło płodności wszystkich rzeczy. Jego światło uznano za niezbędne do obfitych zbiorów, dużych stad oraz płodności ludzi. Uważano, że promienie księżyca zapładniały kobiety. Kobiety, które pragnęły dzieci, spały w świetle księżyca.

Od czasów starożytnych fazy księżycowe rządziły wszystkimi aspektami życia. Przybywający księżyc jest pomyślny dla sadzenia upraw i nowych przedsięwzięć, dla szczęścia i wzrostu; ubywający księżyc to czas zaniku i zniszczenia. Fazy ​​księżyca rządzą magicznymi rytuałami tworzenia i poświęcania magicznych narzędzi, przywoływania duchów, przygotowywania lekarstw i zaklęć oraz rzucania ich. Obcina się włosy i paznokcie, zawiera małżeństwa i interesy, wypuszcza krew i podróżuje zgodnie z fazami księżyca. Uważano, że księżyc rządzi humorami, wilgocią w ciele i mózgu. W 1660 r. pewien angielski astrolog oświadczył, że dzieci urodzone podczas pełni księżyca nigdy nie będą zdrowe, ale grozi im szaleństwo. Folklorystyczne wierzenia o Księżycu przetrwały do ​​dziś.

Cykl kobiecej miesiączki jest powiązany z fazami księżyca. W wielu kulturach słowa „księżyc” i „miesiączka” są takie same lub bardzo podobne.

We współczesnym czarownictwie kult Bogini kojarzy się z księżycem. Małżonką Bogini jest Rogaty Bóg, bóg lasów, którego rogi reprezentują zarówno bestie natury, jak i rogaty księżyc. Działania i magiczne czynności wiedźmy lub sabatu są mierzone w czasie zgodnie z fazami księżyca. Większość kowenów zbiera się w czasie pełni księżyca; niektórzy spotykają się również podczas nowiu. Księżyc uosabia potrójny aspekt Bogini, które to są odpowiednikami: Diany (rzymskie imię jest częściej używane niż greckie imię Artemida), utożsamianej z Dziewicą, która rządzi nowym i przybywającym księżycem; Selene, opiekunka, która rządzi księżycem w pełni; i Hekate - Starucha, która rządzi ubywającym i ciemnym księżycem. Magia uzdrawiania, zdobywania, szczęścia i wzrostu ma miejsce podczas przybywającego księżyca. Magiczna moc jest największa w nocy podczas pełni księżyca, szczególnie o północy. 

Niektóre feministyczne czarownice stosują rytuał wycia do księżyca, aby połączyć się z mocą Bogini.

FAZY KSIĘŻYCA:


Księżyc w Nowiu

Księżyc zbiega się ze Słońcem w jednym punkcie, traci moc i charakteryzuje się najbardziej minimalnym wpływem energii. W pierwszych dniach nowiu nie warto przeprowadzać żadnych poważnych działań magicznych, ponieważ prawdopodobieństwo ich realizacji jest raczej nieznaczne. Ten czas jest wykorzystywany do sporządzania planów na przyszłość i przygotowania do przeprowadzenia magicznych operacji w innych fazach księżyca.

Księżyc przybywający:

Jest to okres, w którym wszystkie nowe i pozytywne inicjatywy przyniosą pozytywne rezultaty.

Ciało ludzkie jest wypełnione energią, gromadzi potencjał energetyczny. Przeprowadzaj rytuały, które przyciągają miłość, poprawiają zdrowie, status finansowy, dobre samopoczucie.

Księżyc w Pełni:

Jest to najpotężniejsza faza księżyca, wszelkie magiczne działania w tym okresie są szczególnie silne, zarówno konstruktywne, jak i niszczące. 

Najkorzystniejsze dni pełni księżyca to tylko siedem dni: trzy dni przed pełnią księżyca i dniem pełni księżyca + trzy dni po pełni księżyca. Najbardziej skuteczne są pierwsze dwa dni po jego wystąpieniu.

Księżyc ma potężną energię. Maksymalizuje on poziom emocjonalny. W tej fazie Księżyc ma niesamowitą moc energetyczną, ma potężne pozytywne i negatywne skutki. Warto wtedy zbierać wodę księżycową. 

Woda księżycowa to woda zostawiona w butelce lub w słoiku na noc podczas danej fazy księżyca. Możemy jej potem użyć do rytuałów, lub rytualnych kąpieli. 

Księżyc ubywający:

Po fazie pełni księżyca Księżyc zmniejsza się.

W tej fazie księżycowej możesz wykonywać dowolne rytuały mające na celu zniszczenie negatywnych i złych wpływów, wyzwolenie, zerwanie związków, relacji i rozdzielenie kogoś. To dobry czas na sprzątanie. To idealny czas na pozbycie się złych nawyków.

Poza tymi fazami, każdy księżyc w pełni ma swoją nazwę i symbolikę. 



Wilcza pełnia

Zwana też: Cichym Księżycem, Księżycem Śnieżnym, Księżycem Mroźnym

Styczniowa pełnia księżyca ma związek z Chang-e - chińską boginią sypialni i opiekunką dzieci.

Chiński nowy rok rozpoczyna się pierwszego dnia nowiu, kiedy słońce znajduje się w znaku Wodnika. Może to być już 21 stycznia, nie później jednak niż do 19 lutego.

Śnieżna Pełnia

Zwana też: Pełnią Księżyca Lodu, Księżycem Burzowym, Rogatym, Wygłodniałym, Dzikim, Oczyszczającej Czerwieni,

Zwykle najcięższe śniegi zawsze spadały w lutym. Polowanie wówczas stawało się bardzo trudne, a tym samym dla niektórych pełnia stawała się Głodową Pełnią.

 Pełnia Siewów

W czasie tego wiosennego księżyca, w marcu, ziemia zaczyna odmarzać, mięknąć, dzięki czemu wszelkie podziemne stworzenia zaczynają ją ponownie użyźniać. Przebudzenie dżdżownic nadało pełni nazwę Worm Moon. Inne nazwy pochodzą od pierwszych oznak wiosny, od krakania wron – Crow Moon, topniejących skorup śniegu (Lukrowy Księżyc). Dla wielu Europejczyków księżyc był znany również jako tej Wielkopostny Księżyc i została uznany za ostatni zimowy.

Różowa Pełnia

To kwietniowy księżyc, zwany czasem Różowym Księżycem, który wschodził, gdy na mchu pojawiały się pierwsze dzikie, wiosenne kwiaty.  Pełnia Różowego Księżyca – kolor ma związek z kwitnącymi w tym czasie roślinami, a dokładnie floksem – zwanym “płomykiem”, który często porasta miejsca szczególnie ważne dla rdzennych mieszkańców Ameryki Północnej.

Kwiatowa Pełnia

Księżyc majowy, zwany Mleczną Pełnią lub Pełnią Kwiatów oznaczał obfitość kwitnącej roślinności.

Truskawkowa Pełnia

To czerwcowy księżyc, podczas którego można było już zbierać dojrzałe truskawki. Znana także jako Różana Pełnia lub Gorąca Pełnia.

Zielona Pełnia

Lipcowa pełnia. Oznacza wczesne lato. Ten księżyc w pełni był również znany jako Pełnia Błyskawic, ponieważ burze są tak częste w tym miesiącu. Nowe poroża jeleni zaczynają rosnąć w lipcu, dając pełni Buck Moon swoją nazwę.

Kukurydziana Pełnia

Sierpniowy księżyc.

Pełnia Żniw

Ten księżyc w pełni odpowiada czasom żniw. Jest również nazywany Jęczmiennym Księżycem, ponieważ jest to czas zbierania i młócenia dojrzałego jęczmienia. Jest to pełnia najbliższa jesiennej równonocy i jest wystarczająco jasna, aby umożliwić wszystkie prace związane z zakończeniem zbiorów.

Pełnia Myśliwych

Księżyc październikowy. Jest to czas opadania liści, nadeszła pora polowań. Jelenie są dobrze utuczone i idealne do upolowania. Myśliwi mogą jeździć z łatwością po ścierniskach, lisy i inne zwierzęta są łatwiejsze do dostrzeżenia. Czasem zdarza się tak, że Harvest Moon przypada w październiku, a nie we wrześniu. Księżyc w październiku był również nazywany Blood Moon lub Sanguine Moon – Krwawym Księżycem z powodu jego jasnego światła, dającego możliwość łatwych polowań w nocy.

Niebieski księżyc

Dzieje się tak, gdy księżyc w pełni pojawia się dwa razy w tym samym miesiącu w ciągu 28-cykli dziennych. Zwykle ma to miejsce w miesiącach z 31 dniami. Zazwyczaj między 27 października a 1 listopada. Nazywa się to również Księżycem Celów i służy do wyznaczania celów w Twoim życiu. Użyj go, aby przyznać się do wszelkich błędów, które mogłeś popełnić i przejrzyj te lekcje. Pomoże Ci to ulepszyć Twoje życie i wyznaczyć nowe cele specjalnie dla tych problemów.

Pełnia Śniegu

To był ostatni czas na polowania przed pierwszymi mrozami.

Pełnia Długiej Nocy

Następowała w grudniu. Jest to miesiąc, kiedy zima wszystko zamraża, a noce stają się długie i ciemne. Stąd ta pełnia jest nazywana również Księżycem Długich Nocy.


Artykuł na podstawie książki: Magia Księżycowa autorstwa D.J. Conway