Pokazywanie postów oznaczonych etykietą wierzenia. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą wierzenia. Pokaż wszystkie posty

marca 19, 2021

Ostara - równonoc wiosenna

Ostara - równonoc wiosenna

 Wiosna to czas radości. Słońce coraz częściej, dumnie pokazuje się na niebie, ptaki śpiewają swoje ulubione piosenki, a drzewa skromnie zaczynają wypuszczać pierwsze listki i pąki kwiatów. W końcu możemy cieszyć się trumfem światła nad mrokami zimy i przygotować się na nadejście nowego życia. Tak właśnie poganie witają równonoc wiosenną, czyli Ostarę.


Ostara- czyli co świętują czarownice

Święto Ostara, nazywane także małym sabatem, przypada między 20, a 23 Marca kiedy to dzień zrównuje się z nocą i Słońce wschodzi w znak zodiakalnego Barana. Oznacza to początek kalendarzowej Wiosny na półkuli północnej.  Jednak nie wystarczy znać dokładnej astronomicznej daty nadejścia sabatu. Znacznie ważniejszym od tego jest wpuszczenie radości do swojego życia wraz z pierwszymi wiosennymi kwiatami i ciepłym wiatrem, który otula naszą twarz. Świętowanie tak naprawdę zaczyna się już w naszym sercu, kiedy w powietrzu wyraźne czuć oznaki zmieniającej się pory roku. Celebrujemy wtedy nowe początki, równość, nowe życie, przebudzenie się po długim letargu, odrodzenie światła, harmonię i nastanie miłości. 

Nazwa sabatu pochodzi od Bogini Eostre, której imię jest utożsamiany również z Boginią Ishtar, Astarte, a nawet egipską Izydą. Bogini Eostre jest bóstwem wiosennym o talentach zapewniających płodność, odrodzenie i dających nowe życie. Dlatego to idealny moment na uporządkowanie swojego życia materialnego oraz duchowego i wprowadzenie do niego nowych projektów, kreatywnych planów oraz zasiewanie innych metaforycznych ziaren, których owoce zbierzemy podczas jesiennego sabatu Mabon. 

Samo imię Bogini okazało się dać swój początek chrześcijańskim nazwą celebracji z okazji Wielkanocy jak na przykład angielskie święto Easter. 

Eostre jednak to nie jedyna Bogini, której poganie i czarownice oddają hołd podczas wiosennych obrzędów. Świętując, możemy się zwrócić z prośbą o pomyślność do wszystkich Bogów, którzy są związani z przewodnim motywem święta jak, chociażby grecka Bogini miłości Afrodyta, nordycki Bóg przyrody i piorunów Thor, egipski Bóg słońca Ra, hinduski Bóg miłości Kama lub egipska Bogini płodności Heket. 

Punkt w zodiakalnym Baranie

Jak już wiemy, podczas równonocy wiosennej, Słońce przechodzi przez punkt, w którym znajduje się znak zodiakalnego Barana. To znak z żywiołu ognia, który charakteryzuje się wyjątkową odwagą i zdecydowaniem. Nie bój się zatem podczas Ostary, wprowadzać w swoje życie czegoś nowego, a nawet odrobinę spontanicznego. Zrób to, na co zawsze miałeś ochotę. Wynajęcie mieszkania, wyznanie miłości swojej dawnej sympatii czy nawet zrobienie oryginalnej fryzury w prestiżowym salonie fryzjerskim. To czas, żeby krzyczeć, tupać nogą, szaleć i odkrywać na nowo swoje możliwości. Nie żałuj sobie radości, bo znak w Baranie będzie sprzyjał Twoim innowacją i poczuciu swobody, o której być może dawno zapomniałeś przez codzienne obowiązki. Warto jednak uważać na negatywne cechy, które niesie za sobą ten znak zodiaku, ponieważ może on sprzyjać kłótniom.




Jak celebrować sabat Ostara?

W przyrodzie podczas wiosny widać jak krajobraz dynamicznie się zmienia. Zwierzęta wracają do życia, kwitną kwiaty i kusząc swoimi kolorami oraz zapachami, a w powietrzu unosi się pożądanie. Jednak nie tylko w naturze można zacząć zauważać zmiany, ale również dostrzeżemy je w naszym wnętrzu. 

Już czas otrząsnąć się z zimowej chandry i zostawić za sobą wszystko, co stare lub naprawić to co długi czasu zalega nam gdzieś z tyłu głowy. Warto wziąć się za porządki nie tylko w swoim mieszkaniu, ale również w swoim umyśle. Współcześni poganie w zależności od tego, jakiego są wyznania, często podczas równonocy wiosennej spotykają się na otwartych przestrzeniach, rozpalając ogniska i poddając się przy tym beztroskiej zabawie, tańcząc i śpiewając.

 Ostara symbolizuje nowe początki, dlatego nie czekaj na zakończenie kolejnego roku kalendarzowego i zacznij od przygotowania postanowień noworocznych, które zaczniesz realizować krok po kroku w najbliższym czasie. W tym celu może Ci sprzyjać zrobienie własnej mapy marzeń. Podczas sabatu ważne jest, aby oddać czci odradzającej się do życia Matce Ziemi. Możesz celebrować to wydarzenie, zakładając domowy ogródek i siejąc nasiona kwiatów, warzyw lub owoców oraz błogosławiąc je, by zapewnić sobie w późniejszym okresie owocne zbiory. W Internecie znajdziesz wiele wskazówek jak się do tego zabrać. 

Zadbaj również o dokładne oczyszczenie swojej prywatnej przestrzeni oraz samego siebie. W tym celu możesz użyć na przykład ziół do okadzania domu oraz kryształów o właściwościach pochłaniających złą energię. 

Ostara to także doskonała pora na popularne malowanie pisanek, które są przecież nieodłącznym symbolem wiosennego święta, oraz malowanie kamieni, które jest już mniej praktykowane, ale daje zupełnie tyle samo radości. Jeśli posiadasz swój ołtarz, udekoruj go w motywy sabatu, które kojarzą Ci się najbardziej z obchodzeniem święta Ostara. 



źródło obrazka :https://pl.pinterest.com/pin/774124926073105/visual-search/


Symbole Sabatu

Jak każdy sabat, Ostara ma swoje symbole. Wiele roślin, kryształów, a nawet kolorów, rezonuje z tym świętem, nadając mu wyjątkowych wibracji. Podczas swoich obrzędów pomyśl o to, aby otoczyć się tymi motywami w postaci dekoracji lub podczas magicznych praktyk. 

Kolory

Podczas dekorowania mojego ołtarzyka, nie mogę obejść się bez jaskrawych i szalonych kolorów w odcieniu sabatu. Skoro jest to święto życia, wszystko wokół mnie musi żyć. Możesz ozdobić nimi mieszkanie lub zapalić świecę o tych kolorach, aby sprzyjały Ci podczas magicznych tradycji. Wystrój się w przedmioty o kolorze białym, który symbolizuje czystość, odrodzenie, oczyszczenie, niewinność, topniejący śnieg i sprzyja w praktykach związanych z zagadnieniem dywinacji. Kolor żółty natomiast przyda Ci się jeśli chcesz się otoczyć energią radości, komunikacji, kreatywności, witalności lub słońca. Różowy wprowadzi Cię w nastrój harmonii, miłości, a także wiosennego przebudzenia. Jeśli priorytetem dla Ciebie podczas świętowania okaże się zdrowie, płodność, obfitość, wzrost, nowy początek i pomyślność na najbliższy czas, sięgnij po kolor zielonyFioletowy z kolei wspomoże Cię w praktykach związanych z rozwoje duchowym, magią, intuicją i skupieniem. A kolor pomarańczowy pobudzi Cię do działania, kreatywnego myślenia i będzie sprzyjać projektowaniu nowych idei. Oczywiście nie musisz ograniczać się tylko do tych kolorów. Wszystko zależy od Twojej estetyki i potrzeb.

Rośliny

Moim zdaniem sabat Ostara nie może obejść się bez roślin. To właśnie wtedy zaczynają wzrastać. Warto zasadzić ulubione zioła w doniczce, lub zasadzić coś w swoim ogródku. Jeśli jednak nie masz ręki do ziół, ale mimo wszystko chcesz wprowadzić je do swojej praktyki, wykorzystaj suszone rośliny dostępne w sklepach. 

Rośliny, których możesz użyć w trakcie trwania równonocy to rozmaryn, który zapewni Ci oczyszczenie, miłość i pomyślność. Dobrze sprawdzi się podczas okadzania domu i jego domowników. Lawenda natomiast otworzy Cię na szczęście, spokój, harmonię i zapewni Ci pomyślność. Możesz jej użyć podczas gotowania lub tworzenia eliksirów. Doskonale w kuchni oraz w formie kadzidełka, sprawdzi się także szafran, pozyskiwany z krokusów, które są jednymi z pierwszych kwiatów, które witają nas po zimie. Wzmacnia nas duchowo, pomaga w rozwoju samoświadomości oraz przyciąga miłość. Czarny bez pomoże w odkryciu przed nami tajemnicy poprzednich wcieleń, przyciągnie piękno i miłość, a fiołek przyniesie uzdrowienie od zmartwień, zapewni powodzenie i spokój. Pamiętaj, że podczas pracy z ziołami, musisz zachować rozważność oraz nie zrywać gatunków pod ochroną w miejscach do tego niedozwolonych. Postaraj się okazać szacunek przyrodzie, a ona Ci za to pobłogosławi. 

Kryształy i kamienie szlachetne

Kryształy służą nam do pobudzania naszych wibracji, tworzenia tradycyjnych leków i pracy z prawem przyciągania. Kryształy, które warto znać podczas małego sabatu to z pewnością heliotropy odpowiadające za pobudzenie w nas pewności siebie, siłę i motywację do działania. Akwamaryn przyciągnie za to odwagę do wyrażania siebie i dobrze posłuży jako, narzędzie do oczyszczania i pomocy w rozwoju naszej świadomości. Srebro z kolei symbolizuje początki, nadejście Bogini oraz pobudza intuicję, rozbudza pożądanie, a także poczucie wewnętrznej atrakcyjności i pomaga rozwijać zdolności duchowe.

Uroczyste posiłki

Niektórzy od dziecka, być może jeszcze podczas rodzinnych chrześcijańskich świąt, kojarzą świętowanie z dobrym, wystawnym jedzeniem. Dlaczego zatem nie ucztować również podczas pogańskich uroczystości? Posiłki przyrządzone z miłością dla naszych bliskich, przodków lub Bogów w zależności od wyznania, z pewnością przyniesie nam wiele radości i wprowadzi w odpowiedni nastrój. Proponowane produkty rezonujące ze świętem, z których możesz wyczarować coś niezwykłego to jajka, mód, szparagi, rzodkiewki, koperek, sałata, młode ziemniaki, a dla lubiących mięso jagnięcina i cielęcina. Przykładowe danie, które możesz podać na swoim stole to faszerowane kurze jajka, nadziewane farszem z żółtka, koperkiem i rzodkiewką podawane razem z sałatą i gotowanymi szparagami. 

Zwierzęta

Również zwierzęta stanowią ważną część Ostary. Możesz udekorować ich wizerunkiem swój wiosenny ołtarz lub ozdobić się biżuterią z podobizną ulubionego zwierzaka. Jeśli posiadasz swoje zwierzę mocy, które pasuje do tematyki sabatu, zostaw mu drobny upominek w postaci słodkiego smakołyku. Zwierzęta, którym możesz oddawać czci to na przykład pszczoły, symbolizujące nowe życie, dobre zdrowie i miód uważany za nektar Bogów, oraz motyle niosące ze sobą moc odrodzenia poprzez metamorfozę z kokonu. Baran jest uosobieniem męskiej siły, która zapewnia płodność oraz przypomina nam, że wchodzimy w energię zodiakalnego Barana. Z kolei klacz, będzie odpowiadała sile kobiecej i powrotu Bogini, która przynosi ze sobą wiosnę. Oczywiście najważniejszymi symbolami zwierzęcymi równonocy wiosennej, będą pisklęta, które reprezentują następne pokolenie, życie i nowe początki oraz zając, atrybut Bogini Eostre oznaczający dobrobyt, obfitość i płodność. 


Świętować Ostare można na wiele różnych sposobów i tak naprawdę ogranicza Cię jedynie Twoja wyobraźnia. Najważniejsze jest to, byś zadbał o swój spokój ducha, a nie trzymał się sztywnych schematów, ponieważ to zabija magię. Działaj intuicyjnie, twórz własne tradycje, które najlepiej sprawdzą się w Twojej praktyce. Osobiście uwielbiam witać świąteczny poranek, gorącą, rytualną kąpielą z dodatkiem ziół i soli, aby oczyścić się na początek dnia oraz uczcić go ulubionym naparem z szałwii i modlitwą o bezpieczny sabat. Potraktuj to wszystko jedynie jako wskazówki, a ja życzę Ci udanej Ostary.  

Więcej na ten temat przeczytasz w książce "Ostara" autorstwa Kerri Connor


marca 02, 2021

Tradycyjne Czarostwo

Tradycyjne Czarostwo

Czarostwo tradycyjne jest określane jako związane, jak sama nazwa wskazuje, z tradycjami danego regionu. Strona Aetherius wymienia, że są to tradycje magiczne z Wysp Brytyjskich, ale również europejskie tradycje magiczne, związane z kulturami i mitologiami germańskimi, celtyckimi, baskijskimi, włoskimi i greckimi. Tradycyjne Czarostwo to "długa ustanowiona tradycja magiczna, zazwyczaj nawiązującą do dziedziczonego czarostwa, która staję się później kategorią dziedziczonych umiejętności psychicznych – zarówno fikcyjnych jak i niefikcyjnych." (1)

Czarostwo to rzemiosło i umiejętność. 

Czym Czarostwo Tradycyjne nie jest: neopogaństwem lub rekonstrukcją wierzeń, i na pewno nie Wicca. Raczej nie ma ono związku z promieniującą miłością i dobrem i nie jest też religią. Czarostwo ogólnie nie jest religią.  Niestety nie istnieje oficjalnie ustanowiona tradycja z nieprzerwaną linią czarownic praktykujących z pogaństwem. Jedynie mały fragment tego czym tradycja “mogła być” zostało zachowane. (2)

Jednak jak wspomina autor tekstu na stronie Aetherius istnieje idealny przykład na ukazanie przetrwania części tradycji nawet do połowy lat 90. Są to Cunning Folk w wiejskich obszarach Wysp Brytyjskich. 

Co to jest? 

Zwani również uzdrowicielami ludowymi, praktykują ludową medycynę, magię ludową i wróżbiarstwo w kontekście różnych tradycji folkloru w chrześcijańskiej Europie. Aktywni od średniowiecza do początku XX wieku. Ci ludzie byli lekarzami, uzdrowicielami, osobami o zdolnościach parapsychologicznych, magami i dostawcami usług magicznych dla swoich klientów. Ludzie Cunning Folk byli mędrcami. W historycznym społeczeństwie dla takich ludzi kluczowa była eklektyczna wiedza i mądrość. Byli oni postrzegani przez ludność jako odrębni w społeczeństwie ze względu na wiedzę uzyskaną z nadprzyrodzonego źródła, zdolności dziedzicznej lub umiejętności czytania i pisania, ponieważ wielu ludzi w tamtych czasach nie potrafiło czytać ani pisać. Dla większości ludzi dawniej tacy ludzie byli kluczowi i prawie każdy znał przynajmniej jednego  mężczyznę lub kobietę wpisującego się w ramy Cunning Folk. Ludzie historycznej Europy mają niezachwiany wpływ na dzisiejszą magiczną duchowość i są jej wczesnymi prekursorami. (3)

Dawniej ludzie magiczni zwykle pracowali w pojedynkę, używając w swojej magii chrześcijańskich imion Boga, czytając z chrześcijańskich grymuarów i korzystając z wersetów biblijnych. Magia była dla nich pomocnym narzędziem, które towarzyszyło ich chrześcijańskim przekonaniom religijnym, a nie tworzyło je. Czarownice były prześladowane, ponieważ postrzegano je jako heretyckie i diaboliczne. W rzeczywistości te same grymuary używane przez czarownice zostały potem wprowadzone do obiegu głównie dlatego, że tak wielu duchownych katolickich uczyło się z nimi i praktykowało z nimi. Klasyczne Grimuary nie były postrzegane jako domena czarownic, ponieważ czytanie i pisanie było postrzegane jako czysty, boski akt opanowany tylko przez szlachtę lub duchowieństwo. Ludzie Cunning Folk, którzy nie są powszechnie oskarżani o herezję, byli w większości chronieni przed prześladowaniami wiedźm. (4)

Praktyki magiczne Cunning Folk były na ogół związane z samodzielną nauką z grymuarów i magicznych tekstów, które kupowano wysyłkowo, aby mogli z nich korzystać ci, którzy mieli tę przewagę, że potrafili czytać. Ćwiczyli niską magię, zwaną inaczej magią ludową. Praktyka magiczna nie była środkiem do osiągnięcia oświecenia, ale do rozwiązywania codziennych problemów. 

Tradycyjne Czarostwo jako współcześnie akceptowane jako pojęcie nawiązuje do ścieżek magicznych istniejących przez 2000 rokiem. Przed tym okresem nie istniała literatura, ani grupy używające tej nazwy w sposób w jaki używana jest obecnie. Wcześniejsze wpływy  z lat 1950 - 1970 pochodzą od autorów takich jak Robert Cochrane, Paul Huson, Joe Wilson, Robert Graves i Victor Anderson. Późniejsi najpopularniejsi autorzy, których wpływy leżą u podstaw współczesnej definicji Tradycyjnego Czarostwa to tworzący w okresie 1980-2000 E. J. Jones, Michael Howard (periodyk The Cauldron), Nigel Jackson, Nigel Pennick, Andrew Chumbley (po 2000 roku) i Daniel Schulke (również po 2000 roku) – wszyscy późniejsi autorzy bazują na wymienionych osobach. (5)

"Większość współczesnych praktyków twierdzących, że praktykuje Tradycyjne Czarostwo jest głównie pod wpływem Sabbatic Witchcraft Chumbley’a, pism Roberta Cochrane’a i praktyk oraz wierzeń Paula Husona zawartych w jego pracy Mastering Witchcraft." (6)

"Tradycyjne Czarostwo to nie jedynie to, czym czarostwo “mogło być” wieki temu, ale to, czym “było”, o czym wiemy z dokumentów, ustnych przekazów i praktyk, które przetrwały." (7)

(1) - Cytat: Rasphul, Tradycyjne Czarostwo - Definicje, https://aetherius.pl/tradycyjne-czarostwo-definicje/, [dostęp 02.03.2021]

(2) - Źródło: RasphulTradycyjne Czarostwo – Definicje, https://aetherius.pl/tradycyjne-czarostwo-definicje/, [dostęp 02.03.2021]

(3) - Źródło: Who Were the Cunning Folk?https://austinshippey.com/blog/2018/1/19/who-were-the-cunning-folk, [dostęp 02.03.2021] - tłumaczenie własne

(4) - Źródło: Cunning folk in Britain, Wikipedia, https://en.wikipedia.org/wiki/Cunning_folk_in_Britain, [dostęp 02.03.2021] - tłumaczenie własne

(5) - Źródło: Rasphul, Tradycyjne Czarostwo - Definicje, https://aetherius.pl/tradycyjne-czarostwo-definicje/, [dostęp 02.03.2021]

(6) - Cytat: Rasphul, Tradycyjne Czarostwo - Definicje, https://aetherius.pl/tradycyjne-czarostwo-definicje/, [dostęp 02.03.2021]

(7) - Cytat: Rasphul, Tradycyjne Czarostwo - Definicje, https://aetherius.pl/tradycyjne-czarostwo-definicje/, [dostęp 02.03.2021]

Linki, do których warto zajrzeć: 

grudnia 21, 2020

Boże Narodzenie to pogańskie święto

Boże Narodzenie to pogańskie święto

Zacznijmy od historii świata, kiedy to chrześcijaństwo dopiero zaczynało zajmować tereny, gdzie kultywowano rodzimowierstwo słowiańskie. Chrzest Polski to data, o której uczą nas kilkakrotnie w polskich szkołach, ale co wydarzyło się przed rokiem 966 ? Przez tysiące lat kształtowaliśmy nasze państwo i żyliśmy według naszych pogańskich zasad i wiar. Jednym ze słowiańskich świąt były Szczodre Gody. Obchodzono je wtedy, kiedy w całej kulturze pogan na półkuli północnej Przesilenie Zimowe. 

[Dlaczego nie na całym świecie? Bo, gdy u nas na półkuli północnej jest zima, to na półkuli południowej (np. w Australii) jest lato, więc te plemienia, nie będą w tym samym czasie obchodzić Przesilenia Zimowego.]

Przesilenie Zimowe to moment, kiedy dzień jest najkrótszy, a noc najdłuższa w całym roku. Poganie uznają ten dzień za ponowne odrodzenie słońca, dlatego to dobry czas na oddanie czci bóstwom solarnym.

Przykład obchodzenia obrzędów podczas Szczodrych Godów znajdziecie w poniższym linku:

https://rodzimawiara.org.pl/obrzedowosc/szczodre-gody.html

https://tesswhitehurst.com/how-to-celebrate-yule-rituals-traditions-and-more/

W Rzymie obchodzono w tym czasie Saturnalia. Odradzała się w tym czasie Freja i inni Bogowie.
"Saturnalia było to doroczne najstarsze i najpopularniejsze rzymskie święto. Obchodzono je ku czci Boga m.in. rolnictwa, bogactwa, wolności – Saturna i trwało od 17 do 23 grudnia. Było to święto pojednania i równości. We wczesnym okresie Saturnalia trwały tylko dzień, ale potem świętowano przez siedem dni." - cytat ze strony https://www.imperiumromanum.edu.pl/religia/swieta-rzymskie/saturnalia/

Kojarzy wam się to z czymś? 

Jezus, który jest postacią historyczną, nie wiadomo kiedy się narodził, choć prawdopodobnie miało to miejsce Wiosną, a nie w Grudniu jak jest to celebrowane współcześnie.

 Przejdźmy zatem do innych tradycji, które również są pogańskie

Ubieranie choinki - "Do Polski choinka przybyła z Niemiec zaledwie 200 lat temu. Jednak mało kto wie tak naprawdę, skąd pochodzi jej tradycja."
"Starożytni Egipcjanie czcili boga o imieniu Ra, który miał głowę jastrzębia i nosił słońce jako płonący dysk w jego koronie. W czasie przesilenia zimowego, wypełniali swoje domy zielonymi liśćmi palm daktylowych jako symbol „triumfu życia nad śmiercią”. Rzymianie obchodzili Saturnalia ku czci boga rolnictwa Saturna. Wiedzieli, że przesilenie oznaczało, że wkrótce gospodarstwa i sady będą zielone i owocne. Z tej okazji ozdabiali domy i świątynie liściastym bluszczem i laurem. Z kolei Celtowie dekorowali je żywymi gałązki ostrokrzew, które według druidów oznaczały wieczne życie." - cytaty ze strony https://historiamniejznanaizapomniana.wordpress.com/2015/12/25/historia-swiatecznej-choinki/

"Innym słowiańskim zamiennikiem choinki jest tzw. podłaźniczka lub podłaźnik – odcięta część sosny, jodły i świerka, która w zamierzchłej przeszłości była zawieszana pod sufitem, a następnie przyozdabiane jabłkami, orzechami, ciasteczkami, świeczkami, a także łańcuchami. Gospodarz domu, chcąc udobruchać sobie niebezpieczne demony leśne, przed świętami wybierał się do lasu – magicznej i tajemniczej strefy, nad którą człowiek nigdy nie mógł mieć pełnej kontroli. Wszystko po to, by ściąć tam czubek lub co najmniej dorodną gałąź wybranego drzewa iglastego, które po przeniesieniu do domu stawało się symbolem niekończącego, stale odradzającego się życia. Poszczególny ozdoby w tradycji słowiańskiej miały swoją symbolikę: jabłka zapewniały zdrowie i urodę, orzechy – bogactwo i siły witalne, wypieki – dostatek, świeczki – ochronę przed złymi mocami, łańcuch – więzy rodzinne. Z czasem podłaźniczka została na słowiańskiej ziemi zastąpiona choinką, zaś jabłka zostały wyparte przez przypominające je czerwone lub złote bombki, świeczki – przez lampki, orzechy – przez inne pomniejsze ozdoby. Dziś wiele ozdób wiszących na drzewku pozbawionych już jest jakiejkolwiek symboliki, jednak należy pamiętać o tym, że nasi praojcowie skrupulatnie pilnowali tego, by na świątecznym drzewku nie wisiał żaden zbędny element." - cytat ze strony https://www.slawoslaw.pl/tradycyjna-poganska-wigilia/

Opłatek - Dawniej zamiast opłatkiem, nasi przodkowie dzielili się kołaczem, który był z jednej strony symbolem całorocznej, ciężkiej  pracy i nagromadzonych dóbr, a z drugiej swym przepychem miał przynosić szczęście w przyszłości.

Sianko pod obrusem - Miało zapewniać dostatek i płodność. Również siano spod obrusa wykorzystywane było do wróżenia. Kto wyciągnął zielone źdźbło szybko potem wyszedł na mąż/ożenił się, a jego plony były obfite. Natomiast jeśli ktoś wylosował zgniły lub pożółkły kłos siana musiał liczyć się z mniej bogatymi zbiorami na nadchodzący rok.

Wolne miejsce przy stole - W kulturze chrześcijańskiej podczas świątecznej kolacji, praktykuje się zwyczaj pozostawienia jednego wolnego miejsca dla zbłąkanego, nieoczekiwanego gościa. Jednak pierwotnie czysty talerz był przeznaczony dla naszych zmarłych przodków, którzy w noc Zimowego Przesilenia, gdzie granica między dwoma światami jest najcięższa, przybywali do naszych domów, abyśmy mogli wspólnie biesiadować. 

12 potraw na stole - 12 potraw na stole, miało symbolizować 12 miesięcy w roku jako uhonorowanie swojej ciężkiej pracy, zamknięcia pełnego rocznego cyklu i podziękowanie dla Bogów za zbiory i błogosławieństwo.

Jemioła - Dawni Celtowie przypisywali jej niezwykłe właściwości. Najczęściej wykorzystywali do swoich praktyk krzewy dębu. Ścinanie jemioły było dla druidów rytuałem, który używali w noc przesilenia zimowego. Była ona symbolem szczęścia i bogactwa. Miała właściwości lecznicze oraz powieszona pod sufitem odpędzała negatywne energie. Co ciekawe dzisiejszy obyczaj związany z całowaniem pod jemiołą również jest zaczerpnięta z dawnych tradycji, bowiem była ona symbolem płodności.

Kolędowanie - Dla dawnych Słowian była to nierozłączna tradycja. Kolędników można było spotkać przez cały okres świętowania Szczodrych Godów.

Dla Rzymian w Nowym Roku przyjętym zwyczajem było składanie sobie darów zwanych strenae. Wyraz ten wiąże się z imieniem Strenii, sabińskiej opiekuńczej Bogini, która jest odpowiednikiem rzymskiej Bogini Salus, oraz zanoszonymi w Nowym Roku do jej sanktuarium święconymi gałązkami. Strenae składały się głównie z gałązki laurowych i palmowych, miodowych cukierków, fig lub daktyli. W tym czasie prezentowano również, szczególnie swoim patronom,cesarzom czy też innym oficjelom, złocone owoce, kilka monet (zwłaszcza tych z wybitą głową Janusa – jako nawiązanie do boga, który widzi przeszłość,teraźniejszość i przyszłość) oraz małe lampy z brązu lub terakoty.Oczywiście w geście miłości i dobrej woli dawano również inne prezenty.Podarunki mogły także przybierać formę usługi. Obecnie większość ludzi uważa tego rodzaju obdarowywanie za największą radość naszych czasów.

Źródła:
https://rodzimawiara.org.pl/ksiaznica/artykuly/26-pogaskie-boe-narodzenie.html https://www.slawoslaw.pl/tradycyjna-poganska-wigilia/