Czarownice, alchemicy i okultyści w starożytności - Cz. 1 Egipt

Zacznijmy od tego, czym jest Starożytność. Według Encyklopedii PWN jest to okres dziejów najstarszych cywilizacji od około 4000 r. p.n.e. do 476 r. n.e. Natomiast Wikipedia podaje, że jest to okres w historii Bliskiego Wschodu, Europy i Afryki Północnej nazywany też antykiem (tylko w odniesieniu do Grecji i Rzymu) i obejmujący dzieje tych regionów od powstania pierwszych cywilizacji do około V wieku n.e.

W artykułach skupię się na najważniejszych europejskich cywilizacjach, takich jak: Egipt, Rzym, Grecja, Mezopotamia oraz Celtowie, Germanie i Słowianie. Skupię się głównie na czarownicach występujących w tych kulturach a także na ważnych postaciach, które wniosły wiele do współczesnego okultyzmu. Jeśli fascynuje was mitologia lub historia danej cywilizacji to polecam wam przeczytać książki z Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, a także zapoznać się z podręcznikami do historii. 

Czarownice, alchemicy i okultyści w Starożytnym Egipcie

W ówczesnych czasach istniało pewne miejsce służące do rozwoju nie tylko intelektualnego, ale także okultystycznego i alchemicznego. Mowa o Bibliotece Aleksandryjskiej, największej takiej instytucji świata starożytnego, założonej przez Ptolemeusza I Sotera w Aleksandrii. Funkcjonowała przy Muzeum Aleksandryjskim w okresie od III wieku p.n.e. do IV wieku n.e. W latach 48–47 p.n.e. w wyniku interwencji Juliusza Cezara w wojnę dynastyczną pomiędzy Kleopatrą i jej bratem Ptolemeuszem XIII w Aleksandrii wybuchł pożar, w którym część zbiorów spłonęła. Przez następne dwa stulecia biblioteka funkcjonowała spokojnie. W 391 roku n.e. w Aleksandrii doszło do konfliktu pomiędzy chrześcijanami i wyznawcami religii pogańskich. Patriarcha Teofil Aleksandryjski otrzymał zezwolenie od cesarza Teodozjusza I na zniszczenie świątyń pogańskich. Prawdopodobnie podczas tych wydarzeń został też zniszczony księgozbiór Biblioteki Aleksandryjskiej. 

Źródło: Sokrates Scholastyk ,,Historia Kościoła" Wydawnictwo: Instytut Wydawniczy PAX 

Alchemicy z całego świata odwiedzali Aleksandrię, by konsultować się ze zwojami biblioteki i naradzać się z innymi alchemikami. Nawet najwcześniejsze greckie pisma alchemiczne z Aleksandrii pełne są odniesień do chińskich, indyjskich, babilońskich, hebrajskich i perskich alchemików oraz ich tradycji. Wschodnie wpływy medytacji, rozwoju umysłu, astrologii wedyjskiej i magii orientalnej są oczywiste w pismach aleksandryjskich. To ambitne połączenie filozofii ożywiło i wzmocniło alchemię, pozwalając jej przetrwać nadchodzące Wieki Ciemne i rozkwitnąć w średniowiecznej Europie.

Źródło: Dennis William Hauck, ,,The Complete Idiot's Guide to Alchemy: The Magic and Mystery of the Ancient Craft Revealed for Today" 

Wspominam Wam na temat Biblioteki Aleksandryjskiej, ponieważ tam uczyli się najpopularniejsi alchemicy i okultyści ówczesnych czasów. Wraz z Biblioteką istniała Akademia Aleksandryjska. Wielkim adeptem prawdopodobnie był Komanos, kapłan i nauczyciel Kleopatry (I wiek p.n.e.), która sama osiągnęła biegłość w dziedzinie alchemii. 

Biblioteka w wyobrażeniu Ottona von Corvina

Prawdopodobnie alchemia pochodzi ze starożytnego Egiptu i była początkowo związana ze sztuką balsamowania zwłok. Wielki rozwój alchemii nastąpił w czasach władcy Egiptu Ptolemeusza II Philadelfosa (285–246 p.n.e.), w Aleksandrii. Właśnie za jego panowania rozwinęły się nowe idee alchemiczne, w tym idea kamienia filozoficznego i eliksiru życia. Philadelphos sam uprawiał alchemię. Był słabego zdrowia i lekarze z jego otoczenia prześcigali się w preparowaniu „cudownych mieszanek” zapewniających zdrowie, siły i długie życie.

Źródło: Encyklopedyja Powszechna, Tom 1, Warszawa 1859

Skupmy się na jednej z najpopularniejszych osób znanych nam ze starożytnego Egiptu - Kleopatrze. 

Kleopatra urodziła się w 69 rok p.n.e., zmarła 12 sierpnia 30 roku p.n.e. w Aleksandrii. Była ostatnią królową hellenistycznego Egiptu. Panowała w latach 51–30 p.n.e. 

O Kleopatrze krążyły pogłoski, że jest szczególnie utalentowana w naukach okultystycznych. Zajmowała się głównie alchemią, przez którą zamieniała egipskie pola uprawne w złoto. Kleopatrę nauczał alchemik Komanos. Wiele informacji o ogromnej wiedzy Kleopatry pochodzi ze świata arabskiego, dokąd rzymska propaganda nie dotarła. Tam była znana jako filozofka, lekarka, uczona. Jej imię rozbrzmiewało głośnym echem, tym bardziej, że kojarzono ją z cudotwórczynią Izydą, słynącą z wyrobu leków. Autorka biografii Kleopatry nazywa ją legendarną czarownicą.

Źródło: Stacy Schiff, ,,Kleopatra. Biografia", Wydawnictwo: W.A.B.

Krótka historia Kleopatry według Encyklopedii PWN:

69 r. p.n.e. - urodziła się jako córka Ptolemeusza XII

51 r. p.n.e. - została królową Egiptu wraz z bratem Ptolemeuszem XIII

48 r. p.n.e. - odzyskała władzę w Egipcie z pomocą Cezara

37 r. p.n.e. - wyszła za mąż za Marka Antoniusza

34 r. p.n.e. - ogłosiła się „królową królów”

31 r. p.n.e. - wojska jej i Antoniusza przegrały pod Akcjum

12 VIII 30 r. p.n.e. - popełniła samobójstwo

Niestety istnieje niewiele źródeł potwierdzających praktyki okultystyczne Kleopatry. 

Jeśli interesuje was więcej na temat Kleopatry to polecam filmy dokumentalne na jej temat. Przykładowo ten: ,,Tajemnice Kleopatry"  opublikowany przez canal+ dokument, gdzie między innymi wypowiada się Stacy Schiff - autorka biografii Kleopatry.  

Powiązani z Aleksandrią

Z Akademią Aleksandryjską była związana także Maria Prophetissa (Maria Prorokini), zwana Żydówką (I wiek n.e). Przypisuje się jej wynalezienie kilku rodzajów aparatury chemicznej i jest uważana za pierwszą prawdziwą alchemiczkę świata zachodniego. 

Wynalazła ona wiele wczesnych urządzeń alchemicznych, w tym "Wannę Marii", czyli wannę z podwójnym wrzątkiem, która równomiernie rozprowadza ciepło na substancjach. Wynalazła również aparat Kerotakisa, zamknięte naczynie, w którym cienkie listki miedzi i innych metali były wystawione na działanie różnych oparów, takich jak siarka i rtęć. Odkryła kwas solny i zasłynęła z czerni Mariańskiej, którą wytworzyła przez stopienie siarki ze stopem ołowiu i miedzi. 

Jednym z ważniejszych wypowiedzi Marii było: ,,Just as man is composed of four elements, likewise is copper; and just as a man results from the association of liquids, of solids, and of the spirit, so does copper." Co w tłumaczeniu oznacza: Tak jak człowiek składa się z czterech elementów, tak samo miedź. Miedź i człowiek powstaje z połączenia cieczy, ciał stałych i ducha. 

Raphael Patai w książce ,,The Jewish Alchemists" twierdzi, że rozwinięciem tej teorii było twierdzenie, że niektóre metale są ciałami, inne duchami, a ciała i duchy mogą być transmutowane w siebie nawzajem i z powrotem; w ten sposób adept mógł zmienić jeden metal w inny. Wiara w zdolność alchemika do wpływania na duchy minerałów prowadziła z powrotem do ducha ludzkiego, który również zaczął być uważany za przedmiot alchemicznej manipulacji, a przede wszystkim alchemicznej nobilitacji. W ten sposób alchemia stała się wszechstronną tradycją, obejmującą wszystkie aspekty ludzkiej egzystencji, która była pojmowana w szerszym kontekście uniwersalnej ontologii. To właśnie ten teoretyczny aspekt alchemii przyciągał największe umysły znane światu zachodniemu, w tym Newtona i Goethego. 

Źródło: Raphael Patai ,,The Jewish Alchemists" 

Mary Prophetissa była znana ze swoich proroczych wypowiedzi, w których podkreślała konieczność łączenia przeciwstawnych sił. "Odwróć naturę" - radziła - "a znajdziesz to, czego szukasz". Inne z jej powiedzeń brzmiało: "Połącz to, co męskie, z tym, co żeńskie, a znajdziesz to, czego szukasz". Zasłynęła również z tego mistycznego dictum, które opisuje przebieg przemiany alchemicznej: "Jedno staje się dwojgiem, dwoje staje się trojgiem, a za pomocą trzeciego i czwartego osiąga jedność; w ten sposób dwoje jest tylko jednym". 

Źródło: Dennis William Hauck, ,,The Complete Idiot's Guide to Alchemy: The Magic and Mystery of the Ancient Craft Revealed for Today" 

Maria jest alchemiczką znaną głównie z dzieł gnostyckiego pisarza chrześcijańskiego Zosimosa z Panopolis.

Najsłynniejszym i najbardziej szanowanym alchemikiem aleksandryjskim był Zosimus. Alchemicy arabscy uznawali go jako "uniwersalnego mędrca o świetlistym płomieniu". W swoich eksperymentach alchemicznych Zosimus ściśle współpracował ze swoją siostrą Teosebią, a około 250 r. p.n.e. napisał 28-tomową encyklopedię alchemii. Na szczęście większość jego encyklopedii przetrwała spalenie Biblioteki Aleksandryjskiej i dostarcza nam znacznej części wiedzy o tym, jak starożytni praktykowali swoją sztukę. Zosimus uważał, że prawdziwą wiedzę o Bogu można uzyskać jedynie przez bezpośrednie doświadczenie, a nie od autorytetów religijnych. Najważniejszym dziełem alchemii jest doskonalenie samego alchemika, a praca ta pozwoli wydobyć boskość zarówno w człowieku, jak i w naturze. Dzięki Zosimusowi alchemia aleksandryjska nabrała nowego kierunku, który podkreślał jej mistyczne zasady.

Źródło: Taylor F. Sherwood  ,,The Visions Of Zosimos", 1937

W starożytnym Egipcie było o wiele więcej osób uprawiających okultyzm, alchemię lub czarostwo. 

Jednym ze znanych alchemików w Aleksandrii był Bolos z Mendes, czarownik, który żył tam około 300 r. p.n.e. Był on zwolennikiem Demokryta, greckiego filozofa, twórcy atomistycznej teorii materii. Bolos napisał ważne traktaty o technikach barwienia metali, chemii i astrologii, a także przedstawił system magii współczującej, oparty na tym, jak głęboko czarownik potrafi uświadomić sobie ukryte siły natury. Bolosowi przypisuje się stworzenie nauki o alchemii poprzez połączenie filozofii i teorii z praktycznymi demonstracjami i eksperymentami. Pisał, że istniały cztery gałęzie praktycznych eksperymentów: Złoto, Srebro, Kamienie szlachetne i Barwniki. 
Źródło: Dennis William Hauck, ,,The Complete Idiot's Guide to Alchemy: The Magic and Mystery of the Ancient Craft Revealed for Today" 

Istniała także Kleopatra Alchemik. Nie jest to ta sama Kleopatra, o której wspominałam wyżej. Istnieją pogłoski, że jest osoba lub grupa osób, które interesowały się alchemią zainspirowane przez postać Kleopatry. Prawdopodobnie Kleopatra Alchemik była greckim alchemikiem, autorem i filozofem. Eksperymentowała z praktyczną alchemią, ale jest również uznawana za jedną z czterech kobiet-alchemików, które mogły wyprodukować kamień filozoficzny. Uczyła się i działała w Aleksandrii. W pismach filozoficznych Kleopatry na temat alchemii podkreślano znaczenie ożywiania substancji nieożywionych i chemicznych, a ona sama porównywała pracę alchemików do tworzenia płodu w łonie matki.
Źródło: Stanton J. Linden The Alchemy Reader From Hermes Trismegistus to Isaac Newton

Kolejna część czarownic, alchemików i okultystów w starożytności będzie dotyczyć Grecji, która była również związana z Biblioteką Aleksandryjską. 

Czytaj więcej »

GDZIE JESZCZE TRWAJĄ PROCESY O CZARY?

Ludzie boją się tego, czego nie rozumieją. Czary od wieków są czymś co przeraża większość, a popkultura nie pomaga ukazać czarownicy z dobrej perspektywy. Szerzony jest stereotyp na temat kontaktów z diabłem, czy po prostu złych zamiarów osób praktykujących okultyzm. To jest bardziej zachodnie postrzeganie czarostwa. Dobra, ale dlaczego zachodnie? Odpowiedź jest prosta - ponieważ to Hollywood zaczęło tworzyć takie stereotypy w popkulturze (wcześniej też były one powszechne). Inaczej wygląda typowa czarownica za wschodnią granicą Polski, inaczej w Azji czy w Afryce. Na ten temat poświęcę inny artykuł na tej stronie. Wspominam o tym, jednak by ukazać wam, że w wielu państwach do tej pory poluje się na czarownice - głównie w Afryce, gdzie ten stereotyp wiedźmy jest zupełnie inny niż nam ogólnie znany; a także w krajach, w których dominuje religia Islamu. 

Zdjęcie autorstwa Devon Rockola z Pexels

Zacznijmy od wymienienia krajów, gdzie według znalezionych informacji, nadal trwają polowania na czarownice. 

Kraje, gdzie dominującą religią jest Islam:

Na początek przytoczę wam cytat z książki pod tytułem: "Azja i Afryka: religie - kultury - języki" napisana pod redakcją naukową Macieja Klimiuka.

"Koran i sunna proroka Mahometa negatywnie wyrażają się o osobach używających magii i o magii w ogóle. Możemy znaleźć hadisy mówiące o tym, że karą za czary jest śmierć. Większość przed muzułmańskich sposobów ochrony przed „złym okiem” została zakazana, choć sama kultura muzułmańska następnie rozwinęła podobne środki przeciw „złemu oku”. (...) Co prawda w różnych rejonach świata (zwłaszcza w krajach Afryki i Indiach) utrzymuje się przekonanie, iż możliwe jest wyrządzenie szkody przy pomocy czarów, to jednak oficjalnie czary nie figurują w katalogu przestępstw tych państw, więc procesy o czary nie są przeprowadzane, aczkolwiek zdarzają się samosądy, w trakcie których osoby zajmujące się magią (lub posądzone o jej praktykowanie) są atakowane, a nawet zabijane. W najbiedniejszych rejonach Nigerii częstymi ofiarami oskarżeń o czary są dzieci."

Pomimo oficjalnego zaznaczenia, że czary nie figurują w katalogu przestępstw, niestety nadal wiele osób jest skazywanych za to na śmierć. Arabia Saudyjska opiera swoje prawo głównie na szariacie, prawie normującym życie wyznawców islamu. To kraj, w którym najwyższym wyrokiem jest kara śmierci. Grozi ona głównie za zabójstwo, uczestnictwo w protestach politycznych, gwałt, apostazję, rozbój, przestępstwa narkotykowe, przejawianie skłonności homoseksualnych oraz czary. Poniżej przedstawiam wam przykład osoby oskarżonej o magiczne działania w tym państwie.

Zapewne każdy z nas pamięta kultowe wróżki w telewizji. W krajach gdzie główną religią jest Islam nie mają tak dobrze jak na zachodzie. W 2010 roku w Arabii Saudyjskiej oskarżono o czary i skazano na karę śmierci prezentera libańskiej telewizji. 

Jak podaje TokFm: ,,48-letni Ali Husajn Sibat w swoim programie w satelitarnej stacji "Sheherezade" zajmował się wróżbami i dawaniem porad dzwoniącym do niego widzom. Kiedy przyjechał z pielgrzymką do Arabii Saudyjskiej został aresztowany przez policję religijną i oskarżony o uprawianie czarów."

https://www.tokfm.pl/Tokfm/7,103086,7682315,prezenter-libanskiej-tv-skazany-na-kare-smierci-za-czary.html

Arabia Saudyjska jest obecnie jedynym krajem na świecie, w którym sąd może skazać na śmierć za czary. Jest głównie spowodowane tradycyjnym przeświadczeniem, że wróżenie i tworzenie horoskopów uznawane jest za sprzeczne z Islamem. Według Raportu Rocznego Amnesty International 2014/15 na temat sytuacji praw człowieka na świecie Arabia Saudyjska, Iran i Irak były krajami, w których wykonano najwięcej egzekucji. We wszystkich trzech stracono wiele osób skazanych w nierzetelnych procesach. W Arabii Saudyjskiej wiele egzekucji przeprowadzono w formie publicznego ścięcia głowy. Wśród zabitych w ten sposób był mężczyzna skazany za czary.

Zdjęcie autorstwa Baluc Photography z Pexels

Również w krajach Europejskich prawo odnosi się do wiary w czary, a także do procesów czarownic. 

W ostatnim czasie poruszenie wywołało ułaskawienie czarownic w Hiszpanii. Mowa tutaj o działaniu parlamentu w Katalonii, który uznał za niewinne czarownice, które zostały skazane na śmierć za uprawianie czarów od XV wieku do XVIII wieku. 

Wiele internautów ma do tego negatywne jak i pozytywne podejście. Część osób uważa to za bardzo słuszne, zwracając uwagę na bezpodstawne oskarżanie tych kobiet, a także na to, że przez tortury same się przyznawały do czynów, które nie wykonały. Istotne jest też uświadamianie ludzi, że odprawianie czarów nie jest niczym złym jeśli nie szkodzi innym osobom. Negatywna strona tej całej sytuacji skłania się w stronę oskarżania parlament Katalonii, że nie zajmuje się naprawdę poważnymi dla państwa i regionu sprawami. Czy to ułaskawienie było potrzebne? Sami to oceńcie. 

https://www.pap.pl/aktualnosci/news%2C1066009%2Cw-katalonii-ulaskawiono-czarownice-krytycy-sugeruja-rzadowi-zajal-sie

Podobne działania jak Katalonia, podjęła Szkocja. Dzięki inicjatywie Witches of Scotland skazane przed laty czarownice mają zostać ułaskawione.

https://www.msn.com/pl-pl/wiadomosci/opinie/blisko-4000-czarownic-zostanie-u%C5%82askawionych-cho%C4%87-%C5%BCycia-im-to-nie-przywr%C3%B3ci/ar-AASdaMN

Inne współczesne przypadki:

Szacuje się, że w latach 2001-2006 w stanie Assam zginęło 300 osób . Między 2005 a 2010 rokiem około 35 morderstw związanych z czarami miało, podobno, miejsce w dzielnicy Sundergarh w Odisha. W październiku 2003 roku trzy kobiety zostały napiętnowane jako czarownice i upokorzone, po czym wszystkie popełniły samobójstwo w wiosce Kamalpura w dystrykcie Muzaffarpur w Bihar. We wrześniu 2013 r. w dzielnicy Jashpur w Chhattisgarh, zamordowano kobietę, a jej córkę zgwałcono pod zarzutem uprawiania czarnej magii. 

Poniżej znajdziecie odnośniki do artykułów szerzej opisujących wspomniane morderstwa i oskarżenia.

https://www.reuters.com/article/us-religion-witchcraft-idUSTRE58M4Q820090923

https://web.archive.org/web/20140202175052/http://news.outlookindia.com/items.aspx?artid=705806

http://news.bbc.co.uk/2/hi/south_asia/3211535.stm

https://www.ndtv.com/india-news/in-assam-a-rising-trend-of-murders-on-allegations-of-witchcraft-533508

https://web.archive.org/web/20130906085820/http://articles.timesofindia.indiatimes.com/2013-09-03/raipur/41725310_1_black-magic-jharkhand-jashpur

Jeśli chodzi o polskie media, to nawet TVP Info opublikowało parę lat temu artykuł na temat oskarżeń o czary. Nie chodzi tutaj o działania na terenach naszego kraju, a o Dźharkhand.  Jak podaje tekst na wschodzie kraju została brutalnie zamordowana 56-letnia kobieta oraz jej córka. Sąsiedzi oskarżyli je o to, że swoimi czarami spowodowały śmierć człowieka. W artykule znajdziemy również informacje: ,,Wiara w czarownice jest szczególnie silna w stanie Dźharkhand. Według hinduskiego urzędu kryminalistyki w latach 2001-2016 dokonano z tego powodu linczu na 523 kobietach, a w skali całego kraju zamordowano w tym samym czasie 2500 kobiet.''

https://www.tvp.info/43377592/okrutny-mord-na-matce-i-corce-sasiedzi-oskarzyli-je-o-czary

Pamiętajcie, żeby uważać na siebie, kiedy jedziecie do kraju, który ma inną kulturę. Przerażające jest to, że nadal możemy czytać o trwających współcześnie procesach czarownic. Mam wielką nadzieję, że te czasy nigdy nie wrócą do Europy, a także ustaną na innych kontynentach. Podzielcie się w komentarzach waszymi emocjami! Czy macie może w głowach jakieś rozwiązania jak całkowicie zniwelować karanie niewinnych osób za czary? 

Czytaj więcej »

Elementy Rytuału autorstwa Deborah Lipp - RECENZJA

Książka ,,Elementy rytuału" autorstwa Deborah Lipp w ciągu ostatnich lat było ciężko dostępną pozycją. Na szczęście pod koniec 2021 roku członkowie wydawnictwa Arcadia Mystica postanowili na nowo przetłumaczyć i wydać tę książkę. 

,,Deborah Lipp omawia wszystkie elementy rytuału przez pryzmat swojego doświadczenia z żywiołami, wyjaśniając głębsze znaczenia leżące za każdym, nawet najdrobniejszym gestem wykonywanym w trakcie magicznych ceremonii. Omawia wierzenia, symbole i wartości z nimi związane. Podaje też przykłady rytuałów, zaczynając od tych bardziej wiccańskich, ceremonialnych i formalnych, a kończąc na różnych eklektycznych formach czarownictwa. Każdy znajdzie tutaj coś dla siebie." - cytat ze strony https://www.arcadiamystica.com/elementy-rytualu

Na początek omówmy kim tak właściwie jest autorka książki.

Deborah Lipp mieszka w Nowym Jorku. Została inicjowana do tradycyjnego garderiańskiego kowenu w 1981 roku. Arcykapłanką została w 1986 roku i od tamtej pory nieprzerywanie naucza wicca oraz prowadzi pogańskie kręgi. Pojawiła się w filmie dokumentalnym A&E pt. Ancient Mysteries, w MSNBC oraz w ,,The New York Times". 

Powyższy fragment na temat autorki znajduje się na końcu książki.

Książka zawiera siedem rozdziałów, które krok po kroku prowadzą czytelnika przez tytułowe elementy rytuału. Rozdział pierwszy jest krótkim wstępem do całego procesu odprawiania rytuału. Kolejna część tłumaczy istotę żywiołów, które są nazywane elementami. Na ich podstawie opisywane są kolejne kroki. Podczas poznawania tej książki czytelnik dowiaduje się jak działa uziemianie, ześrodkowanie oraz scalanie w kontekście każdego z elementów. Moje serce skradły gotowe skrypty, które można wykorzystać do tworzenia własnego rytuału. Jestem wielką zwolenniczką tworzenia własnych rzeczy, dlatego dobre w tej książce jest to, że jest to inspiracja wiccańskiego rytuału, który nawet osoba niezainteresowania wicca może wykorzystać do swojej praktyki. 

W ostatnim czasie w internecie zasłynęły rytuały z TikToka i Pinteresta. Moim zdaniem jest to kompletnie zły wybór i jeśli chcecie na serio wejść w praktykę czarostwa to warto sięgnąć po tę książkę, która opisze wam każdy element rytuału i pokaże jak tworzyć własne, a nie tylko da gotowca, który nie koniecznie pochodzi z rzetelnych źródeł.

Książkę urozmaicają obrazki różnego rodzaju, które pomagają czytelnikowi wyobrazić sobie przebieg rytuały a także dopełniają jego każdy krok. Czytając ją pomyślałam, że warto robić sobie własne notatki, które będą one ściągawką, aby nie przekartkowywać książki, kiedy jesteśmy już w odpowiedniej przestrzeni rytualnej. 

Moim zdaniem największą zaletą tej książki jest jej praktyczność, a także możliwość uświadomienia młodych adeptów czarostwa, że każdy element rytuału ma swój cel i nie jest on przypadkowy. 

Nie wiem co mogę jeszcze dodać, ponieważ trudno recenzować książkę, która zawiera ogrom wiedzy, który powiem Wam szczerze poznawałam wraz z czytaniem tej książki. Od zawsze miałam problem ze znalezieniem dobrych inspiracji do tworzenia własnych rytuałów i zazwyczaj to było podążanie za intuicją. Oczywiście przynosiło do odpowiednie skutki, jednak kiedy zaczęłam tworzyć pewne elementy praktyki na podstawie słów Deborah mój rytuał nabrał takiego uroczystego charakteru. Trudno to opisać słowami, jednak według wiccan właśnie taki powinien być poprawnie przeprowadzony obrzęd magiczny - nie do opisania. Oczywiście pod kątem przeżyć i emocji, a nie pod kątem teoretycznym. 

Podsumowując jest to świetna książka dla osób początkujących! Dla szukających elementów, które mogą wykorzystać w swojej praktyce. Jest to jedna z nielicznych książek, która z taką precyzją opisuje każdy następujący po sobie krok.

Dodatkowo muszę Wam oznajmić pewną informację udostępnioną na instagramowym profilu wydawnictwa Arcadia Mystica. 

Z uwagi na inflację, ceny druku książek oraz wysyłek poszły w górę. W tej sytuacji wydawnictwo wraz z początkiem marca podnosi ceny niektórych pozycji w swoim sklepie. Dodatkowo "Elementy Rytuału", o których jest ta recenzja, są już niemal na wyczerpaniu.

Dlatego serdecznie Wam polecam i lećcie ją kupić póki jest jeszcze dostępna! 

Czytaj więcej »

Organizacje powiązane z okultyzmem

Przez wiele lat ludzie pasjonujący się okultyzmem pragnęli stworzyć organizację ich łączącą. Co prawda do dnia dzisiejszego nie powstała jedna spójna organizacja, ale wiele różnych, ze względu na różne poglądy i spostrzeżenia osób praktykujących Czarostwo i pokrewne mu dziedziny.

Jednym z najpopularniejszych stowarzyszeń był Hermetyczny Zakon Złotego Brzasku, po angielsku Hermetic Order of the Golden Dawn. Byli określani jako stowarzyszenie okultystyczno-ezoteryczne powstałe w drugiej połowie XIX wieku w Londynie. Rozpadło się w początkach XX wieku na małe grupki rozsiane po różnych miejscach na świecie. Nawiązywało do tradycji różokrzyżowców. Więcej na ich temat możecie poczytać na oficjalnej stronie https://hermeticgoldendawn.org/

Jeden z postaci symboli Hermetycznego Zakonu Złotego Brzasku wywodzącego się z tradycji różokrzyżowców

Kolejną istotną organizacją jest Towarzystwo Teozoficzne. Organizacja powstała w roku 1875 w Nowym Jorku z inicjatywy Heleny P. Bławatskiej, wyznająca światopogląd teozoficzny. Mottem towarzystwa jest „nie ma Religii wyższej nad prawdą". Towarzystwo ma swoje filie lub oddziały w co najmniej sześćdziesięciu krajach, m.in. USA, Wielkiej Brytanii, Francji i Niemczech. Więcej na temat tego nadal funkcjonującego towarzystwa przeczytacie na ich oficjalnej stronie: https://www.ts-adyar.org/

Więcej na temat Heleny Bławatskiej znajdziecie w zakładce WAŻNE POSTACIE

Ciekawostka: 

Teozofia to termin pochodzący z greckiej teozofii, która składa się z dwóch słów: theos („bóg”, „bogowie” lub „boski”) i sophia („mądrość”). Dlatego teozofię można przetłumaczyć jako „mądrość bogów”, „mądrość w rzeczach boskich” lub „mądrość boska”.
We współczesnym ruchu teozoficznym słowo „Teozofia” jest używane w kilku różnych znaczeniach:
- Często używa się go do opisania całości nauk, które zostały przekazane przez Mme. Bławatskiej i innych pisarzy teozoficznych. Ten zasób wiedzy jest często nazywany „nowoczesną teozofią” (przez duże T).
- Jest również używany w odniesieniu do uniwersalnej Starożytnej Mądrości leżącej u podstaw wszystkich religii, które można znaleźć w ich rdzeniu, gdy są odarte z naleciałości, skreśleń i przesądów. Jest to czasami określane jako teozofia „starożytna” lub „ponadczasowa”.

Źródło: https://www.ts-adyar.org/content/about-theosophy

Więcej o Teozofii: https://pl.religiousopinions.com/what-is-theosophy-definition

Znak Towarzystwa Teozoficznego

Kolejną ciekawą organizacją jest Ordo Templi Orientis, w skrócie O.T.O. Po Polsku ich nazwa brzmi Zakon Świątyni Wschodu, lub rzadziej Zakon Wschodnich Templariuszy. Jest to międzynarodowa organizacja religijno-zakonna o charakterze para-masońskim. Najbardziej znanym członkiem O.T.O. był angielski okultysta Aleister Crowley. Przeczytacie o nim w zakładce WAŻNE POSTACIE.

Więcej na temat organizacji przeczytacie na:

- Polskim oddziale O.T.O. - http://oto-pl.org/

- Kwaterze Międzynarodowej O.T.O. - http://www.oto.org/

- Stronie Petera-Roberta Koenig na temat Historii O.T.O. - http://www.parareligion.ch/

Lamen Ordo Templi Orientis.

Ciekawą organizacją jest Argenteum Astrum, który jest magicznym zakonem stworzonym przez Aleistera Crowleya po opuszczeniu przez niego Hermetycznego Zakonu Złotego Brzasku. Celem zakonu jest poszukiwanie wiedzy i oświecenia. Poddany silnym wpływom Aleistera Crowleya i jego Księgi Prawa. Mottem zakonu są prawa Thelemy, "Metoda nauki, cel religii". Istnieje wiele odłamów zakonu, które przetrwały do dziś. Przykładem jest: http://www.thelema.org/

Strona wszystkich oddziałów Argenteum Astrum - https://www.astrumargenteum.org/en/home/

Pieczęć Argenteum Astrum

Jak na razie przedstawiłam wam najpopularniejsze organizacje powiązane z okultyzmem. Na pewno pojawi się tutaj ich więcej. Możecie pisać w komentarzach, o jakiej grupie okultystów chcecie dowiedzieć się jak najwięcej!

Czytaj więcej »

Misterium Czarownic I - recenzja książki

Ty, który szukasz duchowej ścieżki dla siebie, witaj i pozwól zabrać się w podróż, która odkryje przed tobą sekrety czarownic. - Tym zdaniem rozpoczyna się książka „Misterium Czarownic I” autorstwa Agni Keeling. 

Kim jest autorka? Agni Keeling to arcykapłanka z niemal trzydziestoletnim doświadczeniem w czarostwie. Swoją przygodę na ścieżce wicca zaczęła na początku lat 90 i wciąż praktykuje w ramach linii Whitecroft. Agni jest założycielką kowenów w Polsce i Anglii, inicjowała wielu uczniów i prowadziła liczne warsztaty oraz wykłady o wicca. Jest autorką książki „Gdy księżyc znajduje się w pełni”. Obecnie pracuje nad kolejną częścią Misterium Czarownic.

Książka „Misterium Czarownic I” jest podzielona na rozdziały tematyczne, które kroczek po kroczku prowadzą Nas przez świat rozwoju duchowego. Zaczynamy od podstaw wicca, potem autorka wprowadza nas w tajemnice magiczne kręgu, a na koniec zagłębiamy się w informacje i rytuały związane z Kołem Roku. Autorka skupia się na ścieżce wiccańskiej jako możliwość rozwoju duchowego. Osoby, które po prostu szukają swojej ścieżki i nie są przekonani do religii, jaką jest wicca również znajdą dla siebie wiele informacji oraz inspiracji. 

Agni poprzez przykłady stara się nauczyć czytelnika tworzyć proste rytuały i na podstawie wiedzy wiccańskiej uczy podstaw związanych z ich odprawianiem. Warto zaznaczyć, że w każdej ścieżce, nawet w wicca są pewne różnice, które wywodzą się z różnych korzeni danego kowenu. Dlatego jeśli to, co wiecie o wicca nie pokrywa się z tą książką, to albo nie zdobyliście rzetelnych informacji, albo po prostu dany kowen ma inne tradycje niż kowen autorki.

 

Najbardziej w tej książce podobało mi się zwrócenie uwagi, że każda praktyka może być inna, nawet w tej samej religii. Autorka nie narzuca, co jest prawdziwe według niej, a jedynie pokazuje jak to wygląda z perspektywy jej praktyki w kowenie. 

Zebrałam kilka moich ulubionych cytatów. Pierwszy z nich uświadamia nas, że każda sytuacja ma dwie strony i to nie tylko w czarostwie, ale ogólnie w życiu.

Zapominamy, że nawet coś, co interpretujemy jako negatywne dla nas w danej chwili, może mieć pozytywne następstwa, które nie miałyby miejsca, gdyby coś negatywnego nie wydarzyło się wcześniej. Gdy przytrafi się nam coś, co widzimy jako złe, nie myślimy, że dzięki temu być może unikniemy czegoś jeszcze gorszego. Jeśli się rozchorujemy i nie pójdziemy przez to na imprezę, nie pomyślimy, że być może dzięki tej chorobie unikniemy czegoś gorszego, co mogłoby się nam przytrafić w drodze na przyjęcie.

Drugi cytat opisuje nie tylko wicca, ale w to co i ja wierzę i chyba większość pogan. Wspomnienie o Matce Naturze według mnie jest bardzo istotne w książce przeznaczonej dla osób interesujących się rozwojem duchowym. 

Wszystkie te aspekty obecne są w wicca. Hubert Reeves powiedział, że „ludzie to najbardziej szalony gatunek. Człowiek Wyznaje niewidzialnego Boga i zabija widzialną naturę. Nie zdaje sobie sprawy, że natura, którą zabija, jest niewidzialnym Bogiem, którego wyznaje". To jeden z moich ulubionych cytatów, który dobrze ilustruje to, w co wierzą wiccanie. Dla wiccan boskość jest zarówno immanentna, jak i transcendentna. Bogowie istnieją we wszystkim. Wlewają swoją energię i esencję.

Agni Keeling w swojej książce nie tylko uczy Nas jak wejść w wicca, czy też ogólnie w praktykę czarostwa, ale tak naprawdę pokazuje nam jak zacząć żyć naprawdę. Polecam tę książkę nie tylko zainteresowanym wicca i rozważającym dołączenie do kowenu, ale także tym, którzy po prostu szukają swojej drogi, którą mogliby podążać. Zawarte w niej rady zainspirują was do rozwoju i spróbowania nowych rzeczy. 

Na mnie ta książka wywarła ogromne wrażenie i chciałabym, żeby pojawiało się coraz więcej tak dobrych książek na temat czarostwa. Czytając nie chciałam przerywać, nawet kiedy musiałam wysiadać już z pociągu. Nie chciałam jej kończyć, bo to świetna pozycja do poczytania pod ciepłym kocykiem. Nie mogę się doczekać, aby dowiadywać się więcej i uczyć się wraz z innymi czytelnikami podczas poznawania II części. Warto też pamiętać, że nie tylko czytanie i poznawanie wiedzy jest ważne, ale też próbowanie nowych rzeczy i Agni również w swojej książce was zachęca do tworzenia własnych rytuałów, własnej praktyki i poznawania nowych ludzi. Dodam, że ciekawy pathworking przy każdym sabacie wprowadzi nas w świat Bogini i Boga, których dzięki temu możemy odrobinę poznać i poczuć.

Z niecierpliwością czekam na kolejną część i oceniam tę pierwszą 10 na 10! Możecie ją kupić na stronie wydawnictwa → Arcadia Mystica ←

Polecam Wam też zajrzeć do innych książek powyższego wydawnictwa! 

Czytaj więcej »

Czy na pewno Mabon? Pogańskie Dożynki? - Równonoc jesienna!

W najbliższym czasie: od 21 do 23 września obchodzimy równonoc jesienną. W tym czasie dzień wyrównuje się z nocą, aby ta potem mogła być coraz dłuższa, aż do przesilenia zimowego. Jest to zjawisko astronomiczne, a także święto wielbicieli życia w zgodzie z naturą. Dawniej był to czas radości po skończeniu żniw, które pomogą przetrwać zimę. Mieszkam na wsi, więc doskonale odczuwam ten czas. Wokół mojego rodzinnego domu czuć zapach zboża. Osoby przebywające na co dzień w mieście mają większe trudności w dostrzeżeniu nadchodzącej jesieni. Dlatego polecam wam wyjrzeć zza ekranu telefonu, gdzie szukacie już inspiracji na Halloween, (bo to tego święta jeszcze ponad miesiąc) i rozejrzeć się wokoło. Kolorowych liści jest coraz więcej! 

Współcześnie przyjęło się mówić na równonoc jesienną - Mabon. Czy jest to poprawne? Nazwę tę wprowadził w 1973 roku amerykański czarownik i pisarz Aiden Kelly. Dlaczego nazwa Mabon jest nieodpowiednia dla równonocy jesiennej genialnie przeanalizowała autorka tego przetłumaczonego artykułu: NIE MÓWCIE NA MNIE MABON!

Photo by Zsofia Szalay on Unsplash

Tutaj was trochę zdziwię, ponieważ w Polsce bardzo hucznie podtrzymujemy tradycje pogańską organizując od wieków DOŻYNKI! Czasami określane jako święto plonów, czy ogólnie nazywane zbiorami. Wszystkie tradycje z jakimi się spotykacie podczas Dożynek wywodzą się z pogaństwa: od pięknych wieńców, domowych pyszności, po występy i konkursy wiejskie. Najpopularniejszą i największą tradycją podczas tych obchodów są ogromne kukły lub postacie ze słomy. Poniżej zdjęcie zrobione przeze mnie na jednych z Dożynek w mojej okolicy. 

Photo by Paulina Jedlińska

Współcześnie mieszkając na wsi jest wiele możliwości, aby świętować równonoc jesienną, przykładowo zbierając owoce z sadu. Jest to czas, kiedy nadchodzi z jednej strony ponura, a z drugiej kolorowa jesień. Warto poświęcić ten czas na równowagę w swoim życiu, tak jak wyrównuje się dzień i noc podczas równonocy. Minęły wakacje, pomyślmy jakie plony zebraliśmy w naszym życiu?! Może to wyższe wykształcenie? A może nowa praca? Nowy dom? Nowy związek i nowe doświadczenia? Ile wspomnień nagromadziliśmy przez ten czas?! To właśnie one mogą być naszymi plonami po wakacjach. 

Każdy z was podąża inną drogą i inną praktyką dlatego nie chce wam mówić co konkretnie możecie zrobić w tym czasie. Po prostu podążajcie na intuicją, za wszechświatem, a przede wszystkim za Matką Naturą, bo jej główniej jej dotyczą wszystkie równonoce i przesilenia. Skupcie się także na sobie, bo to w was jest największy dar do czynienia magii i dbania o naturę wokół nas. 

Więcej informacji na temat Równonocy Jesiennej znajdziecie w książce: ,,Mabon" autorstwa Diany Rajchel

Czytaj więcej »

Wielkanoc to pogańskie święto

Wielka Noc - czyli?

Jak każde obecnie obchodzone święto tak i Wielkanoc ma swoje pogańskie korzenie, a może nawet można uznać, że całe to święto jest pogańskie. Zacznijmy od tego dlaczego Wielka Noc. Nazywano tak kiedyś święto nowego życia, które było związane z równonocą wiosenna i świętowaniem nadejścia nowego cyklu rocznego. To święto Wielkiej Nocy, święto bogini Ostary (Eastry), wdzięczności Matce Naturze za jej dary. Do dzisiaj nazywa się Wielką Noc "Easter", właśnie od imienia bogini.

Tradycje Słowiańskie

Jeśli chodzi o słowiańskie tradycje to w tym czasie rodzimowiercy słowiańscy obchodzą święto Jaryły, czyli Jare Gody. Znaną wam na pewno tradycją podczas tego święta jest topienie lub palenie Marzanny - słowiańskiej bogini zimy i śmierci, a także odrodzenia.

Pascha - strzyżenie owiec

Wielkanoc nazywana jest również Paschą. Ta nazwa pochodzi od żydowskiego święta, upamiętniającego ocalenie narodu wybranego od egipskiej niewoli. Na Bliskim Wschodzie Paschę obchodzono jednak jeszcze wcześniej - wiele wieków przed naszą erą nazywane tak było święto związane ze strzyżeniem owiec i nie mało to powiązania ze zmartwychwstaniem jakiegokolwiek Boga.

Wielkanoc, a astrologia

Wielkanoc jest również związana z astrologią. Na soborze nicejskim w 325 roku ustanowiono, że będzie ona obchodzona w pierwszą niedzielę po pierwszej pełni księżyca. To znaczy po pełni przypadającej po lub w dniu równonocy wiosennej (21 marca). Oznacza to, że Słońce musi znajdować się w pierwszym znaku zodiaku – w Baranie, symbolizującym początek, esencję witalności oraz impuls do działania. 

Kto zmartwychwstaje?

Przechodząc dalej zastanówmy się kto dokładnie zmartwychwstaje. Na pewno Matka Natura po zimie, jednak w różnych mitologiach odradzają się także inni Bogowie. Wiele tysięcy lat ludzkość celebrowała śmierć i zmartwychwstanie takich bogów, jak Ozyrys, Damuzi, Attis, Adonis czy Mitra. Wyobrażono sobie, jak co roku pod koniec żniw bogowie schodzą do podziemi, by móc ponownie powrócić razem z budzącą się do życia przyrodą. Wraz z czasową śmiercią boga zamierała wegetacja, by odrodzić się, gdy znów pojawiał się on w świecie żywych. Motyw zamierającej i budzącej się do życia przyrody znajdujemy też w greckim micie o Demeter i jej córce Persefonie.

Tradycje Wielkanocne

Malowanie jajek - Zwyczaj zdobienia jaj jest bardzo stary i był znany w wielu różnych regionach świata, np. w sumeryjskiej Mezopotamii, w Cesarstwie Rzymskim lub w Egipcie.  Prawdopodobnie ma swoje korzenie w starożytnej Mezopotamii. Pierwsze odkryte pisanki pochodzą sprzed 4-5 tysięcy lat. Jajo było symbolem odrodzenia, pomyślności i zwycięstwa dobra nad złem od tysięcy lat. Zwyczaj malowania jajek znany był też w czasach rzymskich, przed narodzeniem Chrystusa. W wypadku Słowian tradycje związane z jajkami bez wątpienia sięgają czasów przedpiśmiennych. Świadczy o tym chociażby samo słowo pisanka, w którym rdzeń pis- nawiązuje jeszcze do malowania, nanoszenia rozmaitych barw na powierzchnię skorupek, por. pstry, pstrokaty jako określenia wielobarwności.

Oblewanie wodą, czyli Śmigus-Dyngus lub Lany Poniedziałek - polewanie się wodą miało zapewniać człowiekowi płodność i witalność. Co więcej, magiczny rytuał oblania się wodą przynosił czystość i zdrowie, umożliwiał komfortowe wejście w nowy cykl wegetacyjny. Dawniej jednak skrzętnie dbano o to, by magiczny kubeł wody dosięgnął każdego. Nawet najbardziej delikatne panny pilnowały tego, by nikt o nich nie zapomniał, gdyż taki brak zainteresowania mógł z czasem sprowadzić nie tylko staropanieństwo i bezpłodność, ale też złe zdrowie. Kościół Katolicki niebędący w stanie wyplewić tego zwyczaju z kultury ludu wtórnie skojarzył go z oczyszczającą mocą wody święconej.

Koszyczek Wielkanocny - Badacze przypuszczają, że jedzenie w ten sposób błogosławi się od VII wieku i że zwyczaj ten wywodzić należy z obszaru romańskiego. Do Polski zwyczaj ten zawędrował w okolicach XII-XIII wieku. Śniadanie wielkanocne to zapewne echo dawnych wystawnych pogańskich uczt, podczas których żercy (nazwa kapłana w religii słowiańskiej) błogosławili jedzenie, ofiarując jego część bogom. To właśnie wśród ludów pogańskich wystawne ucztowanie zostało wprowadzone do czynności rytualnych.

Podsumowując

Wielkanoc mogą świętować wszyscy, bez względu na wyznanie. W wypadku wielkanocnych tradycji mamy bowiem do czynienia z rytuałami znanymi w wielu kulturach, w różnych regionach świata. 

Źródła:

https://historiamniejznanaizapomniana.wordpress.com/2016/03/26/wielkanoc-i-jej-poganskie-korzenia/

https://www.slawoslaw.pl/tradycyjna-poganska-wielkanoc/

https://www.theguardian.com/commentisfree/belief/2010/apr/03/easter-pagan-symbolism

Czytaj więcej »

New Age - co to tak naprawdę jest?

New Age - w dosłownym tłumaczeniu oznacza nowy wiek, lub nową erę. Według encyklopedii PWN jest to "nieformalny, wielopostaciowy i wielowymiarowy, alternatywny ruch kulturowy, który narodził się w latach 60. XX w. w USA, następnie zdobył liczne grono zwolenników na całym świecie." Zapowiada on nadejście nowej, romantycznej ery w rozwoju ludzkości. 

W książce "Słownik wiedzy o religiach" napisanej pod redakcją Kazimierza Banka, autor wyróżnia podstawowe założenia New Age:

1. Wszystko we wszechświecie jest ze sobą powiązane, jest jednością.
2. Wszystko jest emanacją kosmicznej energii, którą można nazwać na przykład Bogiem albo Absolutem.
3. Wszystko, co istnieje, posiada moc (współ)tworzenia rzeczywistości.
4. Najwyższym dobrem i celem istnienia jest miłość, w najszerszym rozumieniu.
5. Nauka nie jest w stanie wytłumaczyć wszystkiego, ponieważ jest tylko niedoskonałym instrumentem naszego poznania. Alternatywne metody mogą być niekiedy skuteczniejsze od naukowych.
6. Życie ziemskie jest tylko stanem przejściowym, jednym z etapów rozwoju. Śmierć nie jest finalna, to tylko proces transformacji energii w inną formę.
7. Człowiek, tak jak i wszystko inne, jest uduchowiony, posiada nad fizyczną jakość.
8. Świat zmieni się, gdy ludzkość osiągnie odpowiedni poziom rozwoju duchowego.
9. Najważniejszym narzędziem człowieka jest wolna wola. Może on dokonywać w każdym momencie życia dowolnego wyboru, bez narażania siebie na osąd, krytykę bądź aprobatę (o ile czyni to świadomie i zdaje sobie sprawę z konsekwencji swojego postępowania).

Wiele osób w tym ja, po przeczytaniu tego, zaczęłam się zastanawiać, co jest nie tak w tym New Age, skoro zgadzam się z jego założeniami. Problem pojawia się, gdy czytamy dalej. W powyżej wspomnianej przeze mnie książce możemy spotkać się także z wieloma innymi pojęciami. Jako, że nie mam jak na razie dostępu do tej książki, przeanalizujmy, to co wyniosła z niej Wikipedia. Nie jest to jak dla mnie w stu procentach rzetelne źródło, jednak jest najczęściej używanym przez ludzi źródłem wiedzy. Zaczynajmy!

"New Age jako kierunek filozoficzny może być scharakteryzowany jako monizm, panteizm, a także skrajny etyczny indywidualizm i woluntaryzm." - pierwsze zdanie opisujące New Age jako kierunek filozoficzny. Pojawia nam się tutaj wiele pojęć, więc zajrzyjmy do encyklopedii PWN, co one oznaczają. 

Monizm - słowo to pochodzi z języka greckiego i oznacza "jedyny". Jest to pogląd filozoficzny, który sprowadza całą rzeczywistość do jednej wspólnej zasady. Typowymi monistami byli pierwsi filozofowie greccy. Tales z Miletu uważał, że wszystko jest wodą; Anaksymenes z Miletu twierdził, że zasadą wszystkiego jest powietrze.

Panteizm - doktryna filozoficzna, według której Bóg jest tożsamy ze światem, rozumianym jako jedna całość bytowa (monizm).

Etyczny indywidualizm - filoz. pogląd głoszący, że podstawowym warunkiem postępowania moralnego jest intelektualne poznanie natury dobra.

Woluntaryzm - tendencja do akcentowania istnienia w psychice ludzkiej woli i traktowania jej jako motoru wszelkich ludzkich poczynań. Stanowisko filozoficzne absolutyzujące wolę bądź jako władzę ludzkiej psychiki, bądź jako metafizycznie pojętą „siłę”, pierwiastek bytu. Termin „woluntaryzm” wprowadził 1883 F. Tönnies na oznaczenie stanowiska filozoficznego sprowadzającego wszystkie zjawiska do woli i upatrującego w niej ostateczną zasadę rzeczywistości.

Kolejne zdanie brzmi: "Zakłada, iż wszyscy są jednością, a poczucie odrębności jednostki od świata i innych istot jest uświadomieniem sobie własnego ego przez umysł."

Ego jest dość obszernym i trudnym do zrozumienia przez nas tematem, bo polega trochę na zrozumieniu, że nasze myśli to nie do końca my, a nie ego. Widzicie to już brzmi skomplikowanie. Dlatego polecam wam przeczytać książkę autorstwa Mateusza Grzesiaka po tytułem: "Ego-rcyzmy: poznaj, czym jest i jak działa ego."

Czytając dalej tekst udostępniony przez platformę Wikipedia, dostrzegamy ciekawe zagadnienia. "Ruch ten zaleca wiele praktyk mających na celu zjednoczenie ze światem. Są to np. medytacja, koncentracja, afirmacja, joga, reiki i channeling – przekazy rzekomo pochodzące od obcych cywilizacji poprzez osobę będącą w transie."

I tutaj właśnie pojawia nam się mały zgrzyt, ponieważ w teście dostrzegamy między innymi praktyki z kultury wschodniej. Jednak zwróćcie uwagę na słowo: zaleca. Ruch ten jedynie zaleca takie praktyki i nie są one jego częścią. New Age to nie religia, to nie ścieżka czarostwa, a jedynie ruch kulturowy. 

Przeanalizujmy podane w tekście praktyki:

Medytacja - filozoficzne rozmyślanie, rozważanie, którego przedmiotem są zagadnienia ogólne, abstrakcyjne. Od razu zaznaczę sama medytacja nie ma konkretnego pochodzenia kulturowego, ponieważ możemy ją dostrzec w wielu miejscach na świecie. Stosowana jest w religiach i duchowości Wschodu (buddyzm, taoizm, konfucjanizm, hinduizm, dżinizm), jej elementy możemy zauważyć w chrześcijaństwie i islamie. Współcześnie jest często wykorzystywana do oczyszczenia umysłu i jako część terapii różnych problemów zdrowotnych, takich jak np. nadciśnienie, depresja, czy stany lękowe.

Afirmacja - w filozofii poznania stwierdzenie lub uznanie czegoś (prawdy, istnienia); afirmacja jest pierwotna względem negacji; w etyce uznanie jakiejś pozytywnej wartości.

Joga -  jeden z 6 indyjskich ortodoksyjnych systemów filozoficznych, opracowany w Indiach: zespół praktyk ascetyczno-duchowych prowadzących do osiągnięcia wyzwolenia (moksza) dzięki opanowaniu ciała i umysłu; stan zjednoczenia duszy z bezosobowym absolutem (brahman) lub osobowym bogiem (iśwara); ascetyczno-medytacyjna metoda wewnętrznego samodoskonalenia, relaksacji lub osiągnięcia paranormalnych zdolności, wspólna hinduizmowi i nurtom niehinduiskim; system filozoficzny (darśana). Jak możemy wyczytać z definicji umieszczonej w Encyklopedii PWN, joga jest częścią indyjskiej kultury. I raczej jak ktoś praktykuje elementy z innych kultur to nie powinien tego łączyć z jogą, jednak współcześnie popularność takich praktyk bardzo wzrosła i nawet w zwykłym fitness klubie możemy znaleźć w ofercie zajęcia z jogi. Stała się ona zwykłymi ćwiczeniami, które pomagają w schudnięciu. 

Reiki - (Powiem wam szczerze, trudno było mi znaleźć definicję tego słowa. Poratowała mnie blog.otylia.pl.) Słowo Reiki wywodzi się z języka chińskiego i w dosłownym tłumaczeniu oznacza „duchowy wpływ”. Współcześnie kojarzone jest z metodą uzdrawiania, której twórcą jest japoński mistrz, Mikao Usui, doktor i założyciel Usui-reiki-ryōhō (systemu uzdrawiania duchowego). W języku japońskim słowo „rei” oznacza „ducha lub duszę”, zaś „ki” może symbolizować zarówno duszę, jak i uczucia, umysł, energię oraz nastrój. Jest też określeniem energii życiowej, która przenika Wszechświat i która jest wykorzystywana do uzdrawiania. Ze względu na brak potwierdzeń naukowych tego systemu, jest on zaliczany do medycyny niekonwencjonalnej.

Channeling - Trudno według mnie określić to i możecie mnie poprawić w komentarzach. W powyższym tekście możemy wyczytać jedynie, że to "przekazy rzekomo pochodzące od obcych cywilizacji poprzez osobę będącą w transie."

Znajoma wytłumaczyła mi, że channeling to jakby kontakt z pracywilizacjami takimi jak Atlantydy/Lemuria, lub z większością innych cywilizacji, które są ponad naszym wymiarem. Oczywiście nie chodzi o Marsjan, zakładając że tacy w ogóle istnieją, a istoty wyższe, czyli np Kasjopejanie, Plejadianie. To jakby powiedzieć tak prosto - channeling to kontakt z bytami wyższymi niż te w świecie astralnym. 

O historii New Age i więcej informacji znajdziecie pod tym linkiem: New Age

Ja nie chcę tutaj tego poruszać, bo dużo lepiej macie to wytłumaczone na powyższej stronie. 

Podsumowanie:

- New Age to ruch kulturowy nie wyznanie, religia, filozofia.

- New Age to ludzie i ich nastawienie psychiczne, mentalność - nie ich dogmaty

- W New Age każda forma duchowości jest akceptowana, jeżeli daje ona szczęście danemu człowiekowi.

- Nowa Era to fakt naukowy

- W New Age znajdziemy wiele ludzi o otwartych umysłach jak i wiele ofiar pułapek ego. 

Nie róbmy z New Age śmietnika dla wszystkiego, z czym się nie zgadzamy!

Moim zdaniem twórcy New Age nie chcieli źle. Po prostu chcieli ukazać ludziom możliwości rozwoju w przystępny sposób. Warto spojrzeć na różne kultury. Jedna kultura dostrzegła coś innego, a inna coś innego i jakby całość w połączeniu ukazuje nam się w pełni wszystkie możliwości duchowego rozwoju. 

Jednak należy to odróżnić od wierzeń. Bo nie można być jednocześnie wyznawcą religii nordyckiej i buddyjskiej przy tym wyznawać duchowy satanizm. To się nie łączy nie sobą w żaden sposób. 

Po przeczytaniu tego tekstu musicie sami wykreować swój światopogląd. Dajcie znać co myślicie w komentarzach!

Czytaj więcej »

Ostara - równonoc wiosenna

 Wiosna to czas radości. Słońce coraz częściej, dumnie pokazuje się na niebie, ptaki śpiewają swoje ulubione piosenki, a drzewa skromnie zaczynają wypuszczać pierwsze listki i pąki kwiatów. W końcu możemy cieszyć się trumfem światła nad mrokami zimy i przygotować się na nadejście nowego życia. Tak właśnie poganie witają równonoc wiosenną, czyli Ostarę.

Ostara- czyli co świętują czarownice

Święto Ostara, nazywane także małym sabatem, przypada między 20, a 23 Marca kiedy to dzień zrównuje się z nocą i Słońce wschodzi w znak zodiakalnego Barana. Oznacza to początek kalendarzowej Wiosny na półkuli północnej.  Jednak nie wystarczy znać dokładnej astronomicznej daty nadejścia sabatu. Znacznie ważniejszym od tego jest wpuszczenie radości do swojego życia wraz z pierwszymi wiosennymi kwiatami i ciepłym wiatrem, który otula naszą twarz. Świętowanie tak naprawdę zaczyna się już w naszym sercu, kiedy w powietrzu wyraźne czuć oznaki zmieniającej się pory roku. Celebrujemy wtedy nowe początki, równość, nowe życie, przebudzenie się po długim letargu, odrodzenie światła, harmonię i nastanie miłości. 

Nazwa sabatu pochodzi od Bogini Eostre, której imię jest utożsamiany również z Boginią Ishtar, Astarte, a nawet egipską Izydą. Bogini Eostre jest bóstwem wiosennym o talentach zapewniających płodność, odrodzenie i dających nowe życie. Dlatego to idealny moment na uporządkowanie swojego życia materialnego oraz duchowego i wprowadzenie do niego nowych projektów, kreatywnych planów oraz zasiewanie innych metaforycznych ziaren, których owoce zbierzemy podczas jesiennego sabatu Mabon. 

Samo imię Bogini okazało się dać swój początek chrześcijańskim nazwą celebracji z okazji Wielkanocy jak na przykład angielskie święto Easter. 

Eostre jednak to nie jedyna Bogini, której poganie i czarownice oddają hołd podczas wiosennych obrzędów. Świętując, możemy się zwrócić z prośbą o pomyślność do wszystkich Bogów, którzy są związani z przewodnim motywem święta jak, chociażby grecka Bogini miłości Afrodyta, nordycki Bóg przyrody i piorunów Thor, egipski Bóg słońca Ra, hinduski Bóg miłości Kama lub egipska Bogini płodności Heket. 

Punkt w zodiakalnym Baranie

Jak już wiemy, podczas równonocy wiosennej, Słońce przechodzi przez punkt, w którym znajduje się znak zodiakalnego Barana. To znak z żywiołu ognia, który charakteryzuje się wyjątkową odwagą i zdecydowaniem. Nie bój się zatem podczas Ostary, wprowadzać w swoje życie czegoś nowego, a nawet odrobinę spontanicznego. Zrób to, na co zawsze miałeś ochotę. Wynajęcie mieszkania, wyznanie miłości swojej dawnej sympatii czy nawet zrobienie oryginalnej fryzury w prestiżowym salonie fryzjerskim. To czas, żeby krzyczeć, tupać nogą, szaleć i odkrywać na nowo swoje możliwości. Nie żałuj sobie radości, bo znak w Baranie będzie sprzyjał Twoim innowacją i poczuciu swobody, o której być może dawno zapomniałeś przez codzienne obowiązki. Warto jednak uważać na negatywne cechy, które niesie za sobą ten znak zodiaku, ponieważ może on sprzyjać kłótniom.

Jak celebrować sabat Ostara?

W przyrodzie podczas wiosny widać jak krajobraz dynamicznie się zmienia. Zwierzęta wracają do życia, kwitną kwiaty i kusząc swoimi kolorami oraz zapachami, a w powietrzu unosi się pożądanie. Jednak nie tylko w naturze można zacząć zauważać zmiany, ale również dostrzeżemy je w naszym wnętrzu. 

Już czas otrząsnąć się z zimowej chandry i zostawić za sobą wszystko, co stare lub naprawić to co długi czasu zalega nam gdzieś z tyłu głowy. Warto wziąć się za porządki nie tylko w swoim mieszkaniu, ale również w swoim umyśle. Współcześni poganie w zależności od tego, jakiego są wyznania, często podczas równonocy wiosennej spotykają się na otwartych przestrzeniach, rozpalając ogniska i poddając się przy tym beztroskiej zabawie, tańcząc i śpiewając.

 Ostara symbolizuje nowe początki, dlatego nie czekaj na zakończenie kolejnego roku kalendarzowego i zacznij od przygotowania postanowień noworocznych, które zaczniesz realizować krok po kroku w najbliższym czasie. W tym celu może Ci sprzyjać zrobienie własnej mapy marzeń. Podczas sabatu ważne jest, aby oddać czci odradzającej się do życia Matce Ziemi. Możesz celebrować to wydarzenie, zakładając domowy ogródek i siejąc nasiona kwiatów, warzyw lub owoców oraz błogosławiąc je, by zapewnić sobie w późniejszym okresie owocne zbiory. W Internecie znajdziesz wiele wskazówek jak się do tego zabrać. 

Zadbaj również o dokładne oczyszczenie swojej prywatnej przestrzeni oraz samego siebie. W tym celu możesz użyć na przykład ziół do okadzania domu oraz kryształów o właściwościach pochłaniających złą energię. 

Ostara to także doskonała pora na popularne malowanie pisanek, które są przecież nieodłącznym symbolem wiosennego święta, oraz malowanie kamieni, które jest już mniej praktykowane, ale daje zupełnie tyle samo radości. Jeśli posiadasz swój ołtarz, udekoruj go w motywy sabatu, które kojarzą Ci się najbardziej z obchodzeniem święta Ostara. 

źródło obrazka :https://pl.pinterest.com/pin/774124926073105/visual-search/

Symbole Sabatu

Jak każdy sabat, Ostara ma swoje symbole. Wiele roślin, kryształów, a nawet kolorów, rezonuje z tym świętem, nadając mu wyjątkowych wibracji. Podczas swoich obrzędów pomyśl o to, aby otoczyć się tymi motywami w postaci dekoracji lub podczas magicznych praktyk. 

Kolory

Podczas dekorowania mojego ołtarzyka, nie mogę obejść się bez jaskrawych i szalonych kolorów w odcieniu sabatu. Skoro jest to święto życia, wszystko wokół mnie musi żyć. Możesz ozdobić nimi mieszkanie lub zapalić świecę o tych kolorach, aby sprzyjały Ci podczas magicznych tradycji. Wystrój się w przedmioty o kolorze białym, który symbolizuje czystość, odrodzenie, oczyszczenie, niewinność, topniejący śnieg i sprzyja w praktykach związanych z zagadnieniem dywinacji. Kolor żółty natomiast przyda Ci się jeśli chcesz się otoczyć energią radości, komunikacji, kreatywności, witalności lub słońca. Różowy wprowadzi Cię w nastrój harmonii, miłości, a także wiosennego przebudzenia. Jeśli priorytetem dla Ciebie podczas świętowania okaże się zdrowie, płodność, obfitość, wzrost, nowy początek i pomyślność na najbliższy czas, sięgnij po kolor zielony. Fioletowy z kolei wspomoże Cię w praktykach związanych z rozwoje duchowym, magią, intuicją i skupieniem. A kolor pomarańczowy pobudzi Cię do działania, kreatywnego myślenia i będzie sprzyjać projektowaniu nowych idei. Oczywiście nie musisz ograniczać się tylko do tych kolorów. Wszystko zależy od Twojej estetyki i potrzeb.

Rośliny

Moim zdaniem sabat Ostara nie może obejść się bez roślin. To właśnie wtedy zaczynają wzrastać. Warto zasadzić ulubione zioła w doniczce, lub zasadzić coś w swoim ogródku. Jeśli jednak nie masz ręki do ziół, ale mimo wszystko chcesz wprowadzić je do swojej praktyki, wykorzystaj suszone rośliny dostępne w sklepach. 

Rośliny, których możesz użyć w trakcie trwania równonocy to rozmaryn, który zapewni Ci oczyszczenie, miłość i pomyślność. Dobrze sprawdzi się podczas okadzania domu i jego domowników. Lawenda natomiast otworzy Cię na szczęście, spokój, harmonię i zapewni Ci pomyślność. Możesz jej użyć podczas gotowania lub tworzenia eliksirów. Doskonale w kuchni oraz w formie kadzidełka, sprawdzi się także szafran, pozyskiwany z krokusów, które są jednymi z pierwszych kwiatów, które witają nas po zimie. Wzmacnia nas duchowo, pomaga w rozwoju samoświadomości oraz przyciąga miłość. Czarny bez pomoże w odkryciu przed nami tajemnicy poprzednich wcieleń, przyciągnie piękno i miłość, a fiołek przyniesie uzdrowienie od zmartwień, zapewni powodzenie i spokój. Pamiętaj, że podczas pracy z ziołami, musisz zachować rozważność oraz nie zrywać gatunków pod ochroną w miejscach do tego niedozwolonych. Postaraj się okazać szacunek przyrodzie, a ona Ci za to pobłogosławi. 

Kryształy i kamienie szlachetne

Kryształy służą nam do pobudzania naszych wibracji, tworzenia tradycyjnych leków i pracy z prawem przyciągania. Kryształy, które warto znać podczas małego sabatu to z pewnością heliotropy odpowiadające za pobudzenie w nas pewności siebie, siłę i motywację do działania. Akwamaryn przyciągnie za to odwagę do wyrażania siebie i dobrze posłuży jako, narzędzie do oczyszczania i pomocy w rozwoju naszej świadomości. Srebro z kolei symbolizuje początki, nadejście Bogini oraz pobudza intuicję, rozbudza pożądanie, a także poczucie wewnętrznej atrakcyjności i pomaga rozwijać zdolności duchowe.

Uroczyste posiłki

Niektórzy od dziecka, być może jeszcze podczas rodzinnych chrześcijańskich świąt, kojarzą świętowanie z dobrym, wystawnym jedzeniem. Dlaczego zatem nie ucztować również podczas pogańskich uroczystości? Posiłki przyrządzone z miłością dla naszych bliskich, przodków lub Bogów w zależności od wyznania, z pewnością przyniesie nam wiele radości i wprowadzi w odpowiedni nastrój. Proponowane produkty rezonujące ze świętem, z których możesz wyczarować coś niezwykłego to jajka, mód, szparagi, rzodkiewki, koperek, sałata, młode ziemniaki, a dla lubiących mięso jagnięcina i cielęcina. Przykładowe danie, które możesz podać na swoim stole to faszerowane kurze jajka, nadziewane farszem z żółtka, koperkiem i rzodkiewką podawane razem z sałatą i gotowanymi szparagami. 

Zwierzęta

Również zwierzęta stanowią ważną część Ostary. Możesz udekorować ich wizerunkiem swój wiosenny ołtarz lub ozdobić się biżuterią z podobizną ulubionego zwierzaka. Jeśli posiadasz swoje zwierzę mocy, które pasuje do tematyki sabatu, zostaw mu drobny upominek w postaci słodkiego smakołyku. Zwierzęta, którym możesz oddawać czci to na przykład pszczoły, symbolizujące nowe życie, dobre zdrowie i miód uważany za nektar Bogów, oraz motyle niosące ze sobą moc odrodzenia poprzez metamorfozę z kokonu. Baran jest uosobieniem męskiej siły, która zapewnia płodność oraz przypomina nam, że wchodzimy w energię zodiakalnego Barana. Z kolei klacz, będzie odpowiadała sile kobiecej i powrotu Bogini, która przynosi ze sobą wiosnę. Oczywiście najważniejszymi symbolami zwierzęcymi równonocy wiosennej, będą pisklęta, które reprezentują następne pokolenie, życie i nowe początki oraz zając, atrybut Bogini Eostre oznaczający dobrobyt, obfitość i płodność. 

Świętować Ostare można na wiele różnych sposobów i tak naprawdę ogranicza Cię jedynie Twoja wyobraźnia. Najważniejsze jest to, byś zadbał o swój spokój ducha, a nie trzymał się sztywnych schematów, ponieważ to zabija magię. Działaj intuicyjnie, twórz własne tradycje, które najlepiej sprawdzą się w Twojej praktyce. Osobiście uwielbiam witać świąteczny poranek, gorącą, rytualną kąpielą z dodatkiem ziół i soli, aby oczyścić się na początek dnia oraz uczcić go ulubionym naparem z szałwii i modlitwą o bezpieczny sabat. Potraktuj to wszystko jedynie jako wskazówki, a ja życzę Ci udanej Ostary.  

Więcej na ten temat przeczytasz w książce "Ostara" autorstwa Kerri Connor

Czytaj więcej »